ارتباط اضطراب، خودكارآمدي و كمال‎گرايي با اهمال‎كاري در تدوين پايان‎نامه

The Relations of Anxiety, Self-Efficacy and Perfectionism to Dissertation Procrastination

هدف اين پژوهش تعيين نقش اضطراب، خودكارآمدي و كمال‎گرايي در پيش‎بيني اهمال‎كاري پايان‎نامه بود. با استفاده از روش نمونه‎برداري در دسترس 198 دانشجوي كارشناسي ارشد انتخاب شدند و به مقياس‏هاي اهمال‎كاري پايان‎نامه (ماسزينسكي و آكاماتسو، 1991)، پرسشنامه ارزيابي پايان‎نامه (وارني، 2003)، كمال‎گرايي چندوجهي (هويت و فلت، 1991)، و فرم خودگزارش‎دهي اضطراب پايان‎نامه (گريفين، 2002) پاسخ دادند. نتايج آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام نشان دادند كه بين اهمال‎كاري تهيه پايان‎نامه با اضطراب پايان‎نامه و كمال‎گرايي جامعه‎مدار همبستگي مثبت معنادار و بين اهمال‎كاري پايان‎نامه با خودكارآمدي پايان‎نامه و كمال‎گرايي خودمدار همبستگي منفي معنادار وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون گام به گام نيز آشكار كردند كه در مجموع سه متغير اضطراب پايان‎نامه، خودكارآمدي پايان‎نامه و كمال‎گرايي جامعه‎مدار به ترتيب، بيشترين سهم را در پيش‎بيني اهمال‎كاري پايان‎نامه دارند. از آنجايي كه متغيرهاي مذكور نقش موثري در اهمال‎كاري پايان‎نامه دارند، ضروري است كه دانشگاه‎ها توجه بيشتري به عوامل تاثيرگذار در كاهش اضطراب و كمال‎گرايي جامعه‎مدار و بالابرنده خودكارآمدي داشته باشند تا از اين طريق اهمال‎كاري تهيه پايان‎نامه كاهش يابد.

The purpose of this study was to examine the role of anxiety, self-efficacy and perfectionism in predicting dissertation procrastination. One hundreds and ninety eight graduate student were selected by availability sampling. All participants were asked to complete the Revised Procrastination Inventory (Muszynski & Akamatsu, 1991), the Dissertation Appraisal Inventory (Varney, 2003), the Multidimensional Perfectionism Scale (Hewitt & Flett, 1991), and Self- Reported Form of Dissertation Anxiety (Grifin, 2002). The data were analyzed using Pearson’s correlation coefficient and stepwise multiple regression. The results indicated that there was a significant positive relationship between dissertation anxiety and socially prescribed perfectionism, and dissertation procrastination. Also, there was a significant negative relationship between dissertation self-efficacy and self-oriented perfectionism, and dissertation procrastination. Multiple regressions analysis indicated that anxiety, self-efficacy and socially prescribed perfectionism contributed mostly in predicting dissertation procrastination. Based on the findings that anxiety of dissertation, self-efficacy and socially prescribed perfectionism have significant roles in dissertation procrastination, it is argued that universities should pay more attentions to the factors which may play significant roles in decreasing dissertation anxiety and decreasing socially prescribed perfectionism in order to promote dissertation self-efficacy. This is more likely to reduce dissertation procrastination amongst graduate students.