مقايسه تاثير ريتالين، نروفيدبك، آموزش مديريت والدين و تعامل سه روش بر علايم كلي در اختلال بيش فعالي ـ نقص توجه و كيفيت رابطه مادر ـ فرزندي

A Comparative Study on the Effectiveness of Stimulant Therapy (Ritalin) Neurofeedback, and Parental Management Training and Interaction of the Three Approaches on Improving ADHD and Quality of Mother

مقدمه و هدف: مطالعه حاضر به منظور مقايسه اثر بخشي شيوه هاي درماني ريتالين، نروفيدبك، آموزش مديريت والدين و تعامل سه روش بر علايم كلي در اختلال كمبود توجه بيش فعالي و كيفيت رابطه مادر- فرزندي انجام شده است. روش كار: اين مطالعه حسب هدف و مداخلات ، از نوع پژوهش شبه تجربي با طرح پيش آزمون- پس آزمون چهارگروهي بدون گروه كنترل است و جامعه آماري آن، شامل كودكان مبتلا به اختلال بيش فعالي ـ نقص توجه ساكن تهران مي باشند. از بين مراجعه كنندگان به كلينيك تخصصي روانپزشكي كودك، چهل كودك مبتلا به صورت تصادفي به عنوان نمونه انتخاب و بر اساس اهداف پژوهش در چهار گروه درمان تركيبي، درمان ريتالين، درمان نروفيدبك و كودكاني كه والدين آنها تحت آموزش مديريت والديني بودند قرار گرفتند. قبل و بعد از ارايه درمان توسط مقياس درجه بندي كانرز و شاخص تنيدگي والديني ارزيابي شدند و اطلاعات به دست آمده با روش ANCOVA مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: داده ها نشان مي دهد كه بين گروه هاي درماني تركيبي، ريتالين، آموزش مديريت والدين، و نروفيدبك در درمان مشكلات سلوك و مشكلات توجه و تمركز تفاوت معنادار مشاهده مي‌گردد به نحوي كه درمان تركيبي تاثير درماني بيش‏تري داشته است. بين گروه هاي درماني تركيبي، ريتالين، آموزش مديريت والدين و نروفيدبك در درمان مشكلات تكانش گري، تقويت گري مادران و دلبستگي والدگري تفاوت معنادار مشاهده‌ نگرديد. نتيجه نهايي : با توجه به يافته‏هاي حاصل از مطالعه حاضر در مي يابيم كه تركيب درمان ها و سپس ريتالين در اكثر شاخص ها اثربخشي بيش‏تري دارند.

Introduction & Objective: This research was designed to investigate and compare the effective-ness of stimulant therapy (Ritalin), neurofeedback, parental management training and interac-tion of the treatments on the improvement of Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD), and quality of mother-child communication. Materials & Methods: This is a pseudo-experimental research with pretest-posttest de-sign including ADHD children living in Tehran; 40 subjects were randomly selected from clients of child psychiatric/psychological clinic, and then placed in 4 intervention groups based on objectives of the research. The subjects were measured by Connerʹs Parenting Scale-48 and Parental Stress Index before and after the interventions. Recruited data were analyzed by ANCOVA. Results: The findings of the research reveals that there is a significant difference among the treatments on improving conduct and attention/concentrationproblems; in other words, interaction of the treatments caused more therapeutic effect than other treatments. Also, there was no significant difference among the treatments on improving psychosomatic problems, impulsivity, anxiety, parent reinforcement, parental attachment, and parental competency. Conclusion: Finally, interaction of treatments and then ritalin had the most therapeutic effect compared to other treatments. (Sci J Hamadan Univ Med Sci 2013; 20 (2):132-142)