بررسي آزمايشگاهي مقايسه اثر ژل و وارنيش فلورايد روي مقاومت به دمينراليزاسيون ميناي دندانهاي دايمي

Evaluation of the effect of fluoride gel and varnish on the demineralization resistance of enamel: an in vitro

چكيده زمينه و هدف: تركيبات مختلف فلورايد اثرات متفاوتي در پيشگيري از پوسيدگي دنداني دارند. اين مطالعه به منظور بررسي آزمايشگاهي اثر فلورايد موضعي ژل APF خارجي و ايراني و وارنيش فلورايد بر پيشگيري از روند دمينراليزاسيون ميناي دندانهاي دايمي انجام گرفت. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي آزمايشگاهي شصت دندان پرمولار سالم به صورت تصادفي به چهار گروه 15تايي تقسيم شدند: گروه كنترل به طور هفتگي با آب يونيزه شسته شدند. گروه ژل هفتگي (كيميا) به مدت دو دقيقه به طور هفتگي در تماس با ژل فلورايد 23/1% بودند. گروه ژل هفتگي (سلطان) به مدت شصت ثانيه به طور هفتگي در تماس با ژل فلورايد 23/1%بودند. گروه وارنيش فلورايد هفتگي (سلطان) كه هفته‌اي يك بار در تماس با وارنيش Durashield، 26/2% بودند. بعد از فلورايدتراپي نمونه‌ها به مدت شش ساعت در محلول دمينراليزاسيون (3/4=pH) و به مدت 17 ساعت در محلول رمينراليزاسيون (7=pH) قرار گرفتند. اين سيكل به مدت سه هفته (21 روز) تكرار گرديد، سپس نمونه‌ها در جهت باكولينگوالي برش داده شدند و به وسيله ميكروسكوپ نوري پلاريزه بررسي شدند. عمق دمينراليزاسيون از عميقترين نقطه ضايعه تا سطح اندازه‌گيري شد. آناليز آماري با استفاده از آزمون kruskal- wallis با سطح اطمينان 05/0 انجام شد و آزمون Dunn test براي مقايسه دو به دو گروهها استفاده گرديد. يافته‌ها: گروه كنترل عميقترين ضايعات را با ميانگين 37±140ميكرومتر و گروه وارنيش فلورايد كم عمقترين ضايعات را با ميانگين 37+-60 ميكرومتر و با درصد كاهش 3/75% نسبت به گروه كنترل نشان داد. اگر چه تفاوت عمق ضايعه بين گروه كنترل و گروههاي فلورايد از نظر آماري معنادار بود. تفاوت بين گروههاي فلورايد در مقايسه دو به دو معنادار نبود. نتيجه‌گيري: اثر ژل APF و وارنيش فلورايد در جلوگيري از دمينراليزاسيون ميناي دندان دايمي در شرايط آزمايشگاهي مشابه است. كليد واژه‎ها: ژل APF – وارنيش فلورايد – دمينراليزاسيون – مينا

Abstract Background and Aim: Fluoride has an important role in the prevention of caries. This study assessed the efficacy of three types of topical fluoride: fluoride varnish, APF gel (sultan), APF gel (Kimia) in protecting the enamel from demineralization in an in vitro environment. Materials and Methods: Sixty human caries-free premolars where randomly assigned into four groups of 15 specimens. The control group was washed with deionized/distilled water. Weekly gel (Kimia) was treated with APF gel (1/23%) for 2 minutes weekly, weekly gel (Sultan) was treated with APF gel (1/23%) for 60 seconds weekly, weekly varnish fluoride was treated with Durashield (2/26%). Specimens were then placed in a cycle of demineralization (pH= 4.3) for 6 hours and remineralization (pH= 7) for 17 hours. This pH- cycle was repeated for 3 weeks (21days). The teeth were sectioned buccolingually and evaluated under polarized light microscope. Then the depth of each lesion was measured from the deepest demineralization point of the lesion. The data were analyzed using Kruskal-Wallis and Dunn test for pairwise comparison. Results: The control group had the deepest lesions (mean depth, 140±37micrometer). The varnish group had the shallowest lesions (mean depth, 60±37 micrometer) with a 75.3% reduction percent. However, there was no significant difference in the depth of demineralization between all fluoride treated groups. The difference between fluoride groups and the control group were significant. Conclusion: Treatment of the enamel of permanent teeth with various topical fluorides significantly inhibited demineralization, but there was no significant difference between varnish or gel application. Key words: Fluoride varnishes - APF gel – Demineralization - Enamel