سازمان جهانگردي و تاثير آن بر توسعه ي گردشگري در دوره پهلوي دوم(1357-1320ه.ش)

The Tourism Organization and its Effect on Developing Tourism in the Second Pahlavi Era (1941-1979)

هدف: هدف از اين تحقيق بررسي نقش سازمان جهانگردي در توسعه صنعت گردشگري در دوره پهلوي دوم، بين سال‌هاي ???? تا ???? است. روش/رويكرد پژوهش: اين تحقيق بر آن است تا با روش توصيفي - تحليلي، و با تكيه بر اسناد، مقوله جهانگردي و وضعيت گردشگري در دوره پهلوي دوم را بررسي كند. يافته‌ها و نتايج: ايران، با توجه به ‌موقعيت جغرافيايي، تاريخي، و جاذبه‌هاي فراوان گردشگري، براي جهانگردان اهميت ويژه اي دارد. اما وجود جاذبه‌ها به ‌تنهايي نمي‌تواند در جذب گردشگر موثر باشد، بلكه بايد اقدامات زير بنايي متعددي به‌ منظور گسترش گردشگري انجام داد. در دوره پهلوي، صنعت جهانگردي با ناكامي‌هايي مواجه شد كه مهم‌ترين آنها عدم مشاركت مردمي ‌و عدم توجه دستگاه حكومت به ‌ارزش‌هاي حاكم بر جامعه بود كه اين امر از جمله عوامل موثر بر عدم تحقق توسعه پايدار گردشگري بود. با وجود تلاش فراواني كه سازمان جهانگردي براي توسعه گردشگري انجام داد، اين صنعت موفقيت چشمگيري نداشت.

Purpose: The aim of this research is to study the role of the Tourism Organization in developing the tourism industry during the era of Mohammad Reza Shah Pahlavi from 1941 to 1979. Methodology: This research uses descriptive-analytic method and is based on historical records. Findings/Conclusions: Due to its eminent geographical and historical position and its numerous tourist attractions, Iran is of special importance to tourists. However, the mere existence of attractions cannot be effective in attracting tourists and infrastructural measures must be implemented to develop tourism. During the Pahlavi era the tourism industry faced failures, the most important of which was the lack of public participation and the inattention of the government to the values of the society. These were among the influential factors that led to failure in the sustainable development of tourism. Despite the many efforts of the Tourism Organization for developing tourism, this industry was not as successful as expected.