ارزيابي كفايت يد رساني در استان يزد 17 ســال پس از مصرف همگاني نمك يد دار (چهارمين پايش ملي اختلال‌هاي ناشي از كمبود يد در سال 1386)

Assessment of Iodine Intake in Yazd province; 17 Years after Universal Salt Iodization (The Fourth National Survey: 2007)

مقدمه: فعاليت‌هاي انجام شده در مبارزه با اختلال‌هاي ناشي از كمبود يد در دو دهه گذشته منجر به كنترل اين اختلال‌ها در اكثر استانهاي كشور شده است. به منظور ارزيابي پايايي كفايت يدرساني، در اين پايش، شيوع گواتر و غلظت يد ادرار 17 سال پس از يدرساني و مصرف نمك يددار در استان يزد مورد بررسي قرار گرفت و با نتايج پايش‌هاي قبلي مقايسه شد. روش بررسي: در يك مطالعه مقطعي تعداد 1200كودك دبستاني 8 تا 10 ساله مدارس استان يزد به صورت تصادفي و به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب و در پاييز سال 1386 مورد بررسي قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده، شامل ميزان شيوع گواتر با معاينه باليني، غلظت يد ادرار، يد موجود در نمك خانوارها، با مطالعه‌ي سال 1375 و 1380 مورد مقايسه قرار گرفتند. نتايج: ميزان كلي گواتر (6/7-9/4)3/6 درصد بود هيچ‌كدام از دانش‌آموزان گواتر درجه دو نداشتند. ميانه يد ادرار در 120 دانش‌آموز مورد مطالعه 248 ميكروگرم در ليتر بوده و (10-6/1)8/5 درصد يد ادرار كمتر از 50 ميكروگرم در ليتر را نشان مي‌دهند. 86 درصد خانوارهاي استان يزد از نمك تصفيه شده استفاده مي‌كردند و نحوه نگهداري نمك نيز در 48 درصد از خانوارها مناسب بود. (6/14-0)5 درصد نمك‌هاي مصرفي خانوارها نيز كمتر از 15 گاما يد داشتند. نتيجه‌گيري: 17 سال پس از يدرساني، شيوع گواتر در استان يزد كاهش قابل ملاحظه‌اي پيدا نموده و ميانه يد ادرار در مطالعه اخير مانند مطالعه سال‌هاي 1375 و 1380 در حد مطلوب توصيه شده توسط سازمان بهداشت جهاني است. كه مويد وجود برنامه كشوري دقيق و نظارت بر اجراي صحيح و پايش منظم برنامه‌هاي حذف كمبود يد در طي اين سالها مي‌باشد

Introduction: Tremendous efforts towards the elimination of Iodine Deficiency Disorders (IDD) during the last two decades have controlled these disorders in most of the provinces in Iran. This study was performed to evaluate the adequacy of iodine supplementation after 17 years of universal salt iodization in Yazd province. Methods: In a cross-sectional study, 1200 schoolchildren (600 girls and 600 boys) aged 8 to10 year-olds, randomly selected from Yazd province were evaluated in 2007. Goiter prevalence, urinary iodine excretion and iodine content of household salts were measured and the obtained data were compared to those obtained in 1996 and 2001. Results: Total prevalence of goiter was 6.3% and no grade II goiter was seen. The median urinary iodine in 120 schoolchildren was 248 µg/L, with 5.8% (95% CI= 1.6-10) having urinary iodine excretion less than 50µg/L. Eighty six percent of households were using purified iodized salt, 48% of households had appropriate salt storage, and 5% of the household salts contained less than 15 µg iodide. Conclusion: Goiter prevalence has significantly decreased in the Yazd province, 17 years after universal salt iodization. The median urinary iodine of schoolchildren was adequate as that reported in 1996 and 2001, indicating a well established sustainable IDD program in Iran.