بررسي برخي پاسخ هاي فيزيولوژيكي سه نوع چمن در شرايط تنش خشكي

Study of some physiological responses in three species of turfgrass in drought stress conditions

يكي از چالش هاي اصلي در مديريت چمن، محدوديت منابع آب آبياري است. از جمله راهكارهاي موجود براي رفع اين مشكل، گسترش گونه هاي مقاوم به خشكي است. در اين پژوهش برخي از پاسخ هاي فيزيولوژيكي چمن هاي آگروپايرون دزرتوروم، پوآ پراتنسيس رقم "باريمپالا" و بروموس اينرميس در شرايط تنش خشكي مورد مقايسه قرار گرفت. بذرهاي چمن در گلدان هاي استوانه ايي و در فضاي آزاد كشت شدند. پس از استقرار كامل گياهان، آبياري قطع گرديد تا بيشتر گياهان به حدود 80 درصد خشكيدگي برسند. پس از آن دوباره نيمي از گلدان ها آبياري شدند. با قطع كامل آبياري به ترتيب چمن هاي بروموس اينرميس، پوآ پراتنسيس و آگروپايرون دزرتوروم خشك شدند. درصد خشكيدگي آگروپايرون دزرتوروم و پوآ پراتنسيس پس از آبياري مجدد كاهش يافته و پس از مدتي مشابه گياهان شاهد شدند، اما بروموس اينرميس به خشكيدگي كامل رسيد. تنش خشكي كيفيت و ميزان كلروفيل برگ را كاهش داد. با طولاني شدن تنش، ميزان نشت يوني در بروموس اينرميس به شدت افزايش پيدا كرد. كمترين نشت يوني در آگروپايرون دزرتوروم ديده شد. با طولاني شدن قطع آبياري محتواي پرولين در هر سه گونه افزايش يافت. بيشترين تجمع پرولين را آگروپايرون دزرتوروم نشان داد. در آگروپايرون دزرتوروم و پوآ پراتنسيس فعاليت آنزيم هاي سوپراكسيد ديسموتاز و كاتالاز بين گياهان تحت تنش و گياهان شاهد تا روز پنجم اختلاف معني داري نداشت. پس از آن افزايش يافته و با طولاني شدن تنش كاهش پيدا كرد. بيشترين فعاليت اين آنزيم ها را آگروپايرون دزرتوروم نشان داد. واژه هاي كليد : ي آگروپايرون دزرتوروم، پوآ پراتنسيس، بروموس اينرميس، كلروفيل، آنتي اكسيدان، پرولين

One of the main challenges in turf management is limitation of water resources. Development of drought resistant species is one of the existing approaches for solving this problem. In this study some of the physiological responces of Bromus inermis, Poa pratensis cv. ’Barimpala‘ and Agropyron desertorum in drought stress conditions was evaluated. Seeds were cultivated at cylindrical pots and exposed to outdoors. After establishment of plants withholded irrigation until leaf wilting of most plants reach 80% then the half of pots rewatered. After withholding irrigation, Bromus inermis, Poa pratensis and Agropyron desertorum were wilted respectively. Leaf wilting in Agropyron desertorum and Poa pratensis decreased during rewatering and after a while was similar to control plants, but Bromus inermis was compeletly wilted. Turf quality and chlorophyll content was decreased due to drought stress. With prolonged stress treatment, electrolyte leakage strongly increased in Bromus inermis. The least electrolyte leakage was observed in Agropyron desertorum. Proline content was increased in three species with prolonged withholding irrigation. The highest proline content was observed in Agropyron desertorum. There was no significant difference in activities of superoxide dismutase and catalase between stressed plants and control plants, then increased and decreased with prolonged stress. The highest activities of these enzymes were showed in Agropyron desertorum. Keywords: Agropyron desertorum; Poa pratensis; Bromus inermis; Chlorophyll; Antioxidant; Proline1