خودارزيابي پزشكان عمومي فارغ‌التحصيل دانشگاه علوم پزشكي كرمان نسبت به توانايي تشخيص و درمان مشكلات ارتوپدي

Self-assessment of General Practitioners Graduated from Kerman University of Medical Sciences, Iran, in Competency to Diagnose and Treat Orthopedic Problems

زمينه و هدف: ارزيابي توانايي دانش‌آموختگان در تشخيص و درمان بيماران بعد از فارغ‌التحصيلي به عنوان يك اولويت براي آموزش پزشكي شناخته شده است. هدف از اين مطالعه، ارزيابي توانايي پزشكان عمومي فارغ‌التحصيل در تشخيص و درمان مشكلات ارتوپدي در دانشگاه علوم پزشكي كرمان بود. روش كار: مطالعه حاضر از نوع گذشته‌نگر بود. پزشكان عمومي فارغ‌التحصيل سال‌هاي 85-1380 وارد مطالعه شدند. در اين مطالعه جهت ارزيابي توانايي در تشخيص و درمان بيماران ارتوپدي، از يك پرسشنامه محقق ساخته كه داراي 36 سوال در 9 حيطه بود، استفاده شد. يافته ها: ميزان توانايي كلي افراد مورد مطالعه به طور تقريبي 65 درصد بود. بيشترين ميزان توانايي مربوط به سه حيطه "درمان شكستگي‌ها و دررفتگي‌ها"، "درمان اوليه شكستگي باز" و "تشخيص شكستگي‌ها و دررفتگي‌ها" به ترتيب برابر 80، 77 و 73 درصد بود. كمترين ميزان توانايي مربوط به حيطه‌هاي "دفورميتي‌هاي مادرزادي پا"، "تومورهاي سيستم موسكولواسكلتال" و "دررفتگي‌هاي مادرزادي مفصل خاصره‌اي" به ترتيب برابر 47، 50 و 52 درصد بود. دو گروه جنسي مرد و زن در هيچ كدام از اين حيطه‌ها با هم تفاوت نداشتند (05/0 < P). نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه توانايي پزشكان فارغ‌التحصيل به صورت كلي متوسط بوده است. در برخي حيطه‌ها اين توانايي خوب و در برخي موارد از سطح متوسط هم پايين‌تر بود. بر اساس اين نتايج پيشنهاد مي‌شود كه دانشگاه‌ها بر اساس يك برنامه مدون، به منظور شناسايي ضعف‌هاي فارغ‌التحصيلان نيازسنجي كنند. همچنين نياز به برنامه‌هاي بازآموزي سالانه براي فارغ‌التحصيلان احساس مي‌شود. كليد واژه‌ها: پزشك عمومي، توانايي تشخيص، ارزيابي، فارغ‌التحصيل، مشكلات ارتوپدي

Background & Objective: Evaluating students’ ability in diagnosing and treating patients after graduation has been recognized as a priority for medical education. The aim of this study is to evaluate students’ ability after graduation from Kerman University of Medical Sciences, Iran, in diagnosing and treating orthopedic problems. Methods: This is a retrospective, cross sectional study carried out on 115 graduated general practitioners of 2001-2006 academic year. In this study, to evaluate the competency of general practitioners graduated from KUMS in musculoskeletal medicine, participants were asked to complete a standard questionnaire with 36 questions in 9 domains. Results: The total competency of the studied people was 65%. The highest competency level was related to the domains of treatment of fractures and dislocation, the initial treatment of open fractures, and diagnosis of fracture and dislocation (80%, 77%, and 73%, respectively). The lowest competency level was related to the domains of congenital deformity of feet, musculoskeletal system tumors, and congenital dislocation of the hip (47%, 50%, and 52%, respectively). No difference was observed between men and women in the mentioned domains. Conclusion: The results of our study revealed that in general the competency of graduated physicians was average. Accordingly, it is recommended that universities recognize weaknesses of graduated general practitioners according to a compiled program. Moreover, annual education programs can prevent more problems from occurring in the work setting and higher levels of education of these general practitioners. Key Words: General practitioner, Musculoskeletal medicine, Medical education, Clinical assessment