خام گياه خواري به مثابه يك فرهنگ

The Raw-Veganism as a Culture

امروزه گياه خواري و خام گياه خواري در زمره مهم ترين تحولات اجتماعي ـفرهنگي جوامع معاصر قلمداد مي شوند. تامل در اين تحول يا جنبش گوياي آن است كه خام گياه خواري صرفاً يك سبك زندگي يا الگوي رفتار تغذيه اي ساده نيست، بلكه در حال بدل شدن و عمل كردن به مثابه يك فرهنگ است. يعني اگر فرهنگ را شيوه هايي براي انديشيدن و سبك هايي براي زيستن تلقي كنيم، خام گياه خواري در واقع سبك هايي براي انديشيدن، طريقتي براي جست وجوي معني، منظومه اي از فعاليت ها براي معني بخشي و روشي براي زيستن ارايه مي دهد كه به نظر مي رسد با يك سبك زندگي سالم ارتباطي تنگاتنگ دارد. با توجه به رواج گياه خواري در جامعه ايران، به ويژه در سال هاي اخير، اين مقاله در پي پرداختن به اين موضوع در چارچوب پيشينه و ادبيات حوزه مردم شناسي و جامعه شناسي غذا و تغذيه است. از اين رو، اين مقاله با الهام از برخي مفاهيم نظريه انتقادي و با اتخاذ رويكرد روش شناختي كيفي، دعاوي اقامه شده، روايت هاي بيان شده و تجارب زيسته و درك شده خام گياه خواران عضو «انجمن تغذيه طبيعي» را مورد كندوكاو قرار داده است. نتايج اين مطالعه مويد آن است كه اكثر خام گياه خواران مورد مطالعه، خام گياه خواري را به مثابه نوعي فرهنگ رهايي بخش، يعني رهايي از هژموني صنعت فرهنگِ مرتبط با گوشت، بيگانگي و نيز شي وارگي منبعث از آن تلقي مي كنند. در واقع، به باور مشاركت كنندگان اين مطالعه كيفي، خام گياه خواري براي مديريت صنعت فرهنگِ مرتبط با گوشت و مقاومت در برابر كليه فعاليت هاي اقامه دعوي كه براي تغيير ماهيت واقعي و طبيعي مواد غذايي صورت مي گيرد، ضروري است.

Vegetarianism in general and Raw-Veganism in particular are amongst the most important socio-cultural changes of the contemporary societies. This movement demonstrates that it is not just a simple nutritional behavior pattern, but it is becoming and acting as a culture. The Raw-Veganism, among various styles of vegetarianism, acts as a culture by offering new styles of thinking and living, and by providing different paths to search for and share social meanings. According to the supporters of this movement, these are all the characteristics of a culture, leading people to take positive health lifestyles. Considering the fact that the population of vegetarians in the Iranian society is growing, especially within the last decade, this article aims to address this movement using the existing body of knowledge and literature in the anthropology of food and eating. Therefore, inspired from some important notions of the critical theory and adapting qualitative methodological approach, this article analyzes the claims, narratives and lived experiences of members of the “Natural Nutrition Society” (Raw-Veganism) in Iran. The results reveal that the majority of the Raw-Vegans believed that their ways of nutrition and eating act as a redeeming culture, helping them to release themselves from the hegemony of the cultural industry of meat and other non-natural foods. This style of thinking and living also can be helpful in liberating from all alienations and reifications stemming from the meat. In conclusion, the participants of this qualitative study believe that the Raw-Veganism is essential for managing the cultural industry of meat, and withstand all the activities that take place to change the real nature of food and natural nutrition.