نقش تركيب سني خانوار در شيوع ناامني غذايي: يك مطالعه مقطعي در شمال ‌غرب كشور

The Role of Household Structure on the Prevalence of Food Insecurity: A Cross Sectional Study in North West of Iran

مقدمه: غذا از جمله نيازهاي اساسي بشر است، كه تامين آن در مقوله امنيت غذايي نهفته است. بدون شك درآمد خانوار از مهمترين عوامل در امنيت غذايي خانوار است. تركيب سني خانوار نيز ممكن است با تاثير بر وضعيت اقتصادي خانواده در امنيت غذايي خانوار موثر باشد. لذا هدف از اين مطالعه تعيين نقش تركيب سني خانوار در امنيت غذايي خانوار مي‌باشد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه به‌روش مقطعي- تحليلي در دهستان قره‌سوي شهرستان خوي انجام شد. از 3700 خانوار منطقه، 2500 خانوار وارد مطالعه شدند. براي سنجش امنيت غذايي خانوار، از پرسش‌نامه 6 گويه‌اي USDA استفاده شد و داده‌ها‌ي مربوط‌به گروه‌هاي سني و درآمد خانوار با استفاده از پرسش‌نامه اطلاعات عمومي جمع‌آوري شد. براي تجزيه‌و‌تحليل از آزمون‌هاي كاي- دو و رگرسيون لجستيك استفاده شد. نتايج: از 2439 خانوار شركت‌كننده در مطالعه، 991 (6/40%) خانوار امن و 1448 (4/59%) خانوار ناامن بودند. بين تركيب سني خانوار و وضعيت امنيت غذايي خانوار، رابطه آماري معنادار وجود داشت. همچنين با افزايش بعد خانوار، شانس ناامني غذايي خانوار كاهش مي‌يابد. مقايسه ميانگين درآمد سرانه برحسب تركيب سني خانوار متفاوت گزارش شده است. شانس ناامني غذايي در خانوارهاي داراي خردسال، بيشتر مي‌باشد (05/0P < ). ولي افزايش تعداد خردسال و تعداد سالمند، تاثيري بر ناامني غذايي خانوار ندارد. نتيجه‌گيري: شيوع ناامني غذايي خانوار در منطقه تحت مطالعه بالا مي‌باشد. اقامت سنتي خانوارهاي تازه تشكيل شده در كنار پدر و مادر در مناطق روستايي و آموزش تغذيه صحيح به‌ويژه براي خانوارهاي داراي خردسال، براي كاهش ناامني غذايي خانوار پيشنهاد مي‌شود.

Introduction: Food is one of the basic needs of man the provision is intertwined with food security. No doubt, householdʹs economic status has important effects on food security. Household structure may influence householdʹs economic status and subsequently the food security of the family .This study aimed at determining the role of household age structure on householdʹs food security. Methods: This cross-sectional study was conducted on 2500 households selected from Qaresoo region in Khoy, a city in the northwest of Iran. Household food security status was measured by a validated short questionnaire including six questions. Chi-square and logistic regression were used for data analysis using SPSS software. Results: Out of 2439 households, 991(40.4%) were defined as food secure and the remaining 1448 (59.6%) were food insecure. There was a significant relationship between age structure of family and household food security status. Moreover, with a greater family size, the chances of food insecurity also increased. There was however no significant association between household food insecurity and the number of children (under five) and the number of elderly individuals at home Conclusion: Our findings indicate that food insecurity is prevalent in the northwest of Iran. Traditional residence of the newly-formed families beside the parents in the rural areas, and proper nutritional education programs especially for households with young children, can help to reduce the risk of food insecurity in the community.