بررسي تاثير آموزش مراقبت‌هاي ويژه بر استرس و كيفيت زندگي مادران كودكان فلج مغزي 12-4 ساله شهر تهران

The effectiveness of handling training on stress and quality of life among mothers of children with cerebral palsy aged 4-12 years old

چكيده مقدمه: وجود كودك مبتلا به فلج مغزي، مادران را در معرض استرس‌هاي مراقبتي قرار مي‌دهد و كيفيت زندگي آنان را در تمامي ابعاد متاثر مي‌سازد. بنابراين پژوهش حاضر با هدف، تعيين ميزان تاثير برنامه آموزش مراقبت‌هاي ويژه بر استرس و كيفيت زندگي مادران كودكان فلج مغزي انجام گرديد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع كارآزمايي باليني بود كه با انتخاب تصادفي دو گروه آزمون (29 نفر) و شاهد (25 نفر) انجام شد. ابزارهاي جمع‌آوري اطلاعات شامل پرسش‌نامه منابع و استرس (Questionnaire on resources and stress)، پرسش‌نامه كيفيت زندگي 36-SF (Short form-36) و اطلاعات دموگرافيك بود. داده‌ها قبل و سه ماه بعد از مداخله جمع‌آوري و توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: ميانگين سن مادران در گروه شاهد 9/4 ± 8/32 و در گروه آزمايش 4/4 ± 3/35 سال بود و ميانگين سن كودكان در گروه شاهد 1/2 ± 2/6 و در گروه آزمايش 8/2 ± 0/7 سال بود. آزمون آماري Independent t بين ابعاد كيفيت زندگي در دو گروه آزمون و شاهد بعد از مداخله، اختلاف معني‌داري را نشان داد (05/0 > P)، اما تنها در دو خرده مقياس عملكرد جسمي و سلامت عاطفي اختلاف معني‌داري يافت نشد (05/0 < P). همچنين در تمامي ابعاد استرس اختلاف معني‌داري بين دو گروه رويت گرديد (05/0 > P). نتيجه‎گيري: اجراي برنامه آموزش مراقبت‌هاي ويژه بر كاهش استرس و ارتقاي كيفيت زندگي مادران كودكان فلج مغزي موثر مي‌باشد. كليد واژه‌ها: كيفيت زندگي، استرس، فلج مغزي، آموزش مراقبت‌هاي ويژه، مراقبين

Abstract Introduction: It is common for parents with cerebral palsy children to expose further stress and affect all aspects of their quality of life. This study was carried out in order to determine the effectiveness of handling training program on the stress and quality of life of mothers with children with cerebral palsy. Materials and Methods: This control trial study was performed with two groups of experimental (n = 29) and control (n = 25) were selected by randomized convenience sampling method. Data collection tools included demographic questionnaire, SF-36 quality of life, the Resource and Stress Questionnaires. All data collected before and after three months of intervention. Statistical analysis was carried out by SPSS, version 16. Results: The mother’s mean age in control and intervention groups were 32.8 (SD = 4.9) and 35.3 (SD = 4.4) years respectively. Also, children’s mean age in control and intervention groups were 6.2 (SD = 2.1) and 7 (SD = 2.8) years. There was a significant difference in quality of life after intervention between two groups (P < 0.05). However, difference was not significant in two dimensions of physical functioning and Emotional health (P > 0.05). Also, there was a statistically significant difference between all dimensions of stress measures in two groups (P < 0.05). Conclusion: According to these findings, handling training program reduced stress and enhanced the quality of life of mothers with children with cerebral palsy in this study. Keywords: Quality of life, Stress, Cerebral palsy, Handling training, Caregivers