شواهد عصب‌شناختي نقصان كنترل مهاري و تصميم‌گيري مخاطره‌آميز در افراد سيگاري

Neurocognitive evidence for deficit in inhibitory control and risky decision making in smokers

زمينه و هدف: بررسي و شناخت مكانيزم‌هاي عصب‌شناختي درگير در مصرف سيگار مي‌تواند در درمان آن موثر باشد. هدف اين مطالعه، بررسي مقايسه‌اي تصميم‌گيري مخاطره‌آميز و كنترل مهار در افراد سيگاري و سالم بود. مواد و روش‌ها: 40 فرد سيگاري و 40 فرد غير سيگاري از شهر تهران در سال 90-1389 به روش نمونه‌گيري در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و مورد مقايسه قرار گرفتند. اين پژوهش پس‌رويدادي از نوع علي- مقايسه‌اي بود، از آزمون‌هاي عصب‌شناختي برو/ نرو (حركت/ مهار حركت) جهت سنجش كنترل مهاري و خطرپذيري بادكنكي براي سنجش تصميم‌گيري مخاطره‌آميز مورد استفاده قرار گرفت. براي تحليل داده‌ها آزمون t Student- به‌ كار برده شد. يافته‌ها: تفاوتي بين دو گروه سيگاري و غير سيگاري در آزمون برو/ نرو در مرحله حركت ديده نشد (05/0 > P)، اما در مرحله بازداري (توقف حركت) گروه سيگاري عملكرد ضعيف‌تري داشتند (01/0 > P). همچنين نتايج نشان داد كه افراد سيگاري در مقياس خطرپذيري بادكنكي در مقايسه با گروه غير سيگاري خطرپذيري بيشتري در تصميم‌گيري نشان مي‌دهند (01/0 > P). نتيجه‌گيري: با توجه به نقص در تصميم‌گيري مخاطره‌آميز و نقص در بازداري در افراد سيگاري، اين ويژگي‌ها مي‌تواند به عنوان عوامل مستعد آسيب‌زا در نظر گرفته شود و در پيش‌گيري و درمان افراد سيگاري مورد توجه قرار گيرد.

Aim and Background: Evaluation of neurocognitive mechanism involved in smoking can be helpful in the treatment of this dependence. The aim of this study was to compare the inhibitory control and risky decision making in smokers and nonsmokers. Methods and Materials: 40 smokers and 40 nonsmokers were selected from Tehran, Iran, with convenience sampling in 2010-2011. In this retrospective study, Go/NoGo and Balloon Analogue Risk-Taking (BART) Task were used for the evaluation of inhibitory control and risky decision making, respectively. Student’s t-test was used for analysis. Findings: Findings showed that smokers and nonsmokers were similar in Go stage of Go/NoGo task (P < 0.05). In NoGo stage, smokers significantly had lower grade from nonsmokers (P < 0.01). Smokers had higher risky decision in BART task (P < 0.01). Conclusions: Deficit in risk taking and inhibitory control could be considered as predisposing and influencing factors for smoking. These factors should be considered in the prevention and treatment of smokers.