مساهمت گادامر در فلسفه علوم‌انساني

Gadamer’s Contribution to Philosophy of Human Sciences

ماهيت فهم كه دغدغه اصلي"گادامر" بود، لاجرم وي را به‌سوي توجه فهم ويژه علومانساني كرد. او هرچند در قول بهابتناي علومانساني بر فهم همدلانه پديدار‌ها به‌جاي تبيين علي آن‌ها (كه معمول علومطبيعي است) پيرو "ديلتاي" بود، اما برآن بود كه ديلتاي هنوز مسحور اسطوره روش است. درحالي‌كه خود، روش را به پرسش ميكشيد و حقيقت را الزاماً در چارچوب روش جستجو نمي‌كرد. همين امر سبب گرديد كه مدعاي ديلتايي: «هرمنوتيك بهمثابه شالوده علوم انساني» در عين حفظ اعتبار كلي خود نزد گادامر، معنا و مدلولي يكسره متفاوت پيدا كند. زيبايي‌شناسي آن چيزي است كه گادامر بهويژه با ارايه تاويلي نو از نقد سوم كانت (نقد حكم زيبايي‌شناسانه)، زيبايي‌شناسي را اصل راهنماي علوم انساني قلمداد مي‌كند.

Gadamer’s preoccupation with the nature of understanding led him to devote special attention to human sciences. While believing in Dilthey’s verstehen, he claimed that Dilthey is captivated with the myth of method. Gadamer, thus, questioned the method and did not necessarily seek the truth in its framework. Therefore, Dilthey’s belief in “hermeneutics as the bedrock of all human sciences” was adopted but redefined by Gadamer who introduced aesthetics as the guiding principle of human sciences.