كار‏كرد واحد‏هاي زنجيري و زبر‏زنجيري در زبان عربي

The Approach of Linked and Linkage Units in the Arabic Language

بررسي معنا و راه دست‏يابي به آن، همواره از ديدگاه هايي مختلف، مورد‏توجه قرار گرفته و هر‏كس از‏ديد خود، بدان پرداخته است. در دانش زبان‏شناسي نيز جوانب معنايي، از جهاتي گوناگون بررسي شده است. از يك نظر مي‌توان معنا را در سه سطح بدين شرح بررسي كرد: معناي كار‏كرد، معناي قاموسي و معناي اجتماعي. در اين مقاله، عواملي را تحليل كرده‏ايم كه در دست‏يابي به معنا، نقشي تعيين‏كننده دارند و معناي كار‏كرد ناميده مي‏شوند. افراد اين مجموعه با‏اينكه وجود مستقل ندارند، به‏واسطه نقشي كه در سخن ايفا مي‌كنند، در دريافت معنا اثر مي‌گذارند و اين نقش، معناي آن‌ها به‏شمار مي‏رود؛ هر‏چند افراد مجموعه، مانند ديگر واحد‏هاي زبان، معنايي مستقل نداشته باشند. در اين مقاله، آوا‏ها، حروف، هجا‏ها، واحد‏هاي زبر‏زنجيري، قالب هاي صرفي و ساختار‏هاي نحوي را بررسي كرده‏ايم كه هر‏يك به‏سبب كار‏كرد ويژه خود در كلام، مخاطب را در فهم مقصود گوينده ياري مي‌دهند.

The study of meaning and how it is received has been both dwelled on, and carefully studied with scrutiny from a number of diverse perspectives. One of the studied perspectives is a linguistic one. On the one hand meaning may be studied at three different levels. That is, through pragmatic meaning, lexicon meaning, and social meaning. In this study, applicable meaning, as a significant role, has been studied. It is found that the participants who have not had an independent role, influence meaning by their role in speech. Although the participants like other types of language units do not have independent meaning. This study analyzes phonemes, letters, spells, linkage units, morphological forms, and syntax structures each of which help receivers by means of their individual roles in speech.