نقد افلاطون به سخن پارمنيدس درباره وجود

Plato’s Critique of Parmenides’ Idea of Being

پارمنيدس در نيمه نخست شعر خود كه در واقع شرح عروج وي به نزد ديكه و الهه ديگري است، درباره وجود، راه درست شناخت و تمييز آن از راه نادرست سخن ميگويد. نقد افلاطون به سخن وي در گفتگوي سوفسطايي و بمناسبت تعريف سوفسطايي بميان مي‌آيد. پارمنيدس درباره وجود چه ميگويد و سخن وي در اينباره چه پيوندي با تعريف سوفسطايي دارد؟ هدف اين مقاله پاسخ به اين پرسش و در نتيجه بيان ضرورت نقد پارمنيدس است.

In the first half of his poems, which are in fact an account of his ascent to deities, Parmenides talks about being, the correct path leading to knowledge, and distinguishing it from the wrong path. Plato’s critique of his view appeared in the dialogue of the Sophist while defining the characteristics of a sophist. What does Parmenides say about being, and what is the relationship between his words in this regard and the definition of the sophist? The present paper aims to respond to such questions and explain the necessity of criticizing Parmenides.