اشعار نويافته از انوري در نسخه‌اي كهن

Newly-Found Poems of Anvari in an Old Manuscript

انوري از شاعران بزرگ ايراني است كه شعر او هم بر شاعران همدوره او و هم بر شاعران پس از او تاثير داشته است. ديوان او تا امروز چندين بار در ايران و هند به چاپ رسيده است كه از ميان آن ها دو تصحيح كه در ايران انجام شده از اقبال عمومي برخوردار شده است. در ايران ابتدا سعيد نفيسي به جمع آوري اشعار انوري پرداخت و پس از او محمد تقي مدرس رضوي ديوان انوري را تصحيح كرد. در اين جستار به معرفي نسخه اي كهن از ديوان انوري كه در كتابخانه مجلس موجود است، پرداخته و بر ضرورت تصحيح انتقادي ديوان انوري تاكيد كرده ايم. هيچ يك از دو مصحح محترم از اين نسخه استفاده نكرده اند. اين نسخه كه در سال 680 هجري قمري كتابت شده است، حاوي دو غزل، 5 قطعه و 84 رباعي نويافته از انوري است كه در چاپ هاي پيش از اين در ديوان انوري وارد نشده‌اند.

Anvari is a great Iranian poet whose poetry has influenced both his contemporary and subsequent poets. His divan has been published several times in Iran and India. The two recensions made in Iran have received widespread public acceptance. It was first Saeed Nafisi who gathered Anvari’s poems and later Mohammad Taghi Modarres Razavi corrected his divan. However, both editions reveal some errors so much so that a more comprehensive and meticulous recension seems to be inevitable. While emphasizing the necessity of a critical correction of Anvari’s divan, the present study also introduces an old copy dating back to 680 A.H. which was found in the library of Iranian Consultative Assembly. This copy, ignored by the two mentioned scholars, includes two qazals, 6 qit’ehs and 84 newly-found rubaʹis which were missing from the previous editions of Anvari’s divan.