دام هزينه‌هاي بر باد رفته و تاثير آن بر ادراكات افراد در فرايند تصميم‌گيري

Sunk cost trap and its effect on persons perceptions in decision process

گاهي افراد با وجود شكست در سرمايه گذاري خود(سرمايه گذاري پول و زمان) همچنان سرمايه گذاري شكست خورده خود را تداوم مي بخشند(رفتار معرف قماربازان). اين پديده به هزينه بر باد رفته مشهور شده است. هدف پژوهش حاضر بررسي علت اين رفتار در قالب يك پژوهش آزمايشي است. براي اين منظور تعداد 180 نفر از دانشجويان رشته روانشناسي و علوم تربيتي دانشگاه اصفهان به عنوان نمونه به طور تصادفي انتخاب شدند. طرح آزمايش شامل تعدادي سناريو راجع به يك پروژه نيمه تمام بود كه به همه دانشجويان داده شد و از آن‌ها خواسته شد كه به عنوان مدير پروژه در مورد آن تصميم‌گيري كنند. چنين فرض گرديد كه با توجه به سرمايه‌گذاري قبلي، همزمان احتمال سرمايه‌گذاري مجدد افزايش مي‌يابد. نتايج تحليل واريانس يك راهه و رگرسيون خطي و رگرسيون درجه دوم نشان داد كه افراد از پذيرش سرمايه‌هاي قبلي به عنوان ضرر اكراه داشته و بنابراين منابع بيشتري را سرمايه‌گذاري مي‌كنند به اين اميد كه ضرر قبلي را بپوشانند (001/0 > p). نتايج به كمك نظريه هاي ناهماهنگي شناختي و توجيه خود تبيين شده است.

Some times in spite of investment failure(lose of time and money) people insist on endurance of investment failure(representative of gamblers behavior). This phenomenon was known "Sunk Cost". The aim of the current research was to investigate the cause of sunk cost via experimental research. The sample was 180 students of educational science and psychology of university of Isfahan selected randomly. Experimental design was some wignet scenario about incomplete project and ask them to decide about it. It is assumed that prior money allocations with percent increment in cost, the probability of reinvestment was added. Finding via one way ANOVA and second degree and linearal regression analysis show that prior money allocation did not accept as lost, so invest additional resource in the hope of erasing their loses. Results were explained by contribution of to theories, namely: cognitive dissonance and self justification