عوامل پيش بين آمادگي براي درمان در سو مصرف كنندگان مواد محرك

The predictive factors of readiness for treatment in stimulant substance abusers

زمينه و هدف: آمادگي براي درمان، متاثر از عواملي است كه تعيين آنها كمك ارزنده اي به امكان تشخيص ميزان آمادگي درمان و طراحي مداخلات ايجاد آمادگي درمان براي بيماران خواهد بود. هدف مطالعه حاضر سنجش عوامل پيش بين آمادگي براي درمان در سو مصرف كنندگان مواد محرك بوده است. روش بررسي: در اين مطالعه مقطعي، 123 فرد مبتلا به سو مصرف مواد محرك از ميان بيماران مراجعه كننده به كلينك هاي سرپايي و خود معرف سو مصرف مواد شهر تهران به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و توسط مقياس آمادگي قبل از درمان، پرسشنامه موانع درماني و پرسشنامه خصوصيات جمعيت شناختي مورد سنجش قرار گرفتند. داده ها توسط رگرسيون چندگانه به روش گام به گام با نرم افزار PASW Predictive Analytics Software= " تحليل شدند. يافته ها: بين تشخيص مساله و ميل به تغيير با آمادگي براي درمان رابطه مثبت معنادار و بين شدت اثرات ماده مورد سو مصرف و موانع ادراك شده درمان با آمادگي براي درمان رابطه منفي معني دار وجود داشت (001/0P < ). تشخيص مساله، ميل به تغيير، شدت اثرات ماده مورد سو مصرف و موانع ادراك شده درمان نقش معني داري در پيش بيني آمادگي براي درمان داشتند (001/0 > P) و در مجموع 86% واريانس آمادگي براي درمان را تبيين مي كردند (866/0R2=). نتيجه گيري: تشخيص مساله، ميل به تغيير، شدت اثرات ماده مورد سو مصرف و موانع ادراك شده درمان در آمادگي براي درمان سو مصرف مواد محرك مهم هستند. سنجش و مداخله مناسب در آمادگي براي درمان در ميان سو مصرف كنندگان مواد محرك قبل از پذيرش كامل آنان براي درمان مهم و ضروري است.

Background and aims: Readiness for treatment is affected by some factors that their identification helps greatly to detect the rate of treatment readiness among substance abusers and to plan interventions for effective treatment readiness. The aim of this study was to assess the predictive factors of treatment readiness in stimulant substance abusers. Methods: In this cross-sectional study, 123 stimulant substance abusers in outpatients and self-referred to clinics of substance abuse in Tehran were selected by convenience sampling. Assessment was performed by the Pre-treatment Readiness Scale (PRS), Barriers Questionnaire and Demographical Characteristic Questionnaire. Data were analyzed using stepwise multiple regressions by PASW software. Results: There was a significantly positive relationship between problem recognition and desire for change with treatment readiness. There was a significantly negative relationship between severity of substance abuse’s effects and perceived barriers for treatment with treatment readiness as well (P < 0.001). Using problem recognition, desire for change, severity of substance abuse’s effects, and perceived barriers for treatment significantly predicted the treatment readiness (P < 0.001). All of them explained 86% of the treatment readiness variance (R2=0/866). Conclusion: Problem recognition, desire for change, severity of substance abuse’s effects, and perceived barriers for treatment are important for the treatment readiness of stimulant substances abusers. Assessment and appropriate intervention in readiness for the treatment of stimulant substance abusers are important and necessary before their complete admission for treatment.