ارزيابي ميزان دقت فريم هاي حاصل از قالبگيري به روش اسپلينت اجزاي پروتزهاي با ساپورت ايمپلنت

Evaluation of the Accuracy of Frameworks with Splint Impression Technique on Implant-Supported Prostheses

خلاصه: سابقه و هدف: دندانپزشك مي تواند با كنترل و كم كردن ميزان خطاي حين قالبگيري، خطاي ناشي از ساخت فريم ورك هاي بريج را كاهش دهد. قالبگيري Open Tray با اسپلينت، روشي است كه دقت آن هنوز مورد سوال است، بنابراين هدف از مطالعه حاضر بررسي ميزان گپ ايجاد شده در فريم ورك‌هاي حاصل از قالبگيري مستقيم با و بدون استفاده از اسپلينت اجزا مي‌باشد. مواد و روش ها: اين مطالعه تجربي- آزمايشگاهي بر روي دو عدد ايمپلنت regular Neck ITI كه به صورت كاملاً موازي در نواحي پره مولر اول و مولر اول سمت چپ دنتيك منديبل كاشته شده بود، انجام شد. تعداد 10 قالب نهايي به روش Open Tray و 10 قالب نهايي ديگر به همان روش ولي با اسپلينت اجزا، گرفته شد. پس از قرار دادن فريم ورك ها بر روي دنتيك، گپ مارژينال آن‌ها به روش مشاهده مستقيم اندازه گيري شد. داده ها وارد نرم افزار SPSS نسخه 18 شد و از آزمون t-test, Kolmogorov-smirnov براي تحليل داده‌ها استفاده شد. يافته‌ها: ميانگين گپ در روش اسپلينت (35/11± 87/43) ميكرون و در روش غير اسپلينت (50/34± 30/87) ميكرون بود. اختلاف آماري معناداري بين روش اسپلينت و بدون اسپلينت مشاهده شد (001/0 > P). گپ مارژينال در ريتينرهاي مزيالي و ديستالي به روش اسپلينت به طور معناداري كمتر بود (05/0 > P). نتيجه گيري: گپ مارژينال به روش اسپلينت كمتر بود. با وجود سخت بودن مراحل كلينيكي، پيشنهاد مي شود براي قالبگيري نهايي بريج متكي بر ايمپلنت از اين روش به دليل بالا بودن ميزان تطابق آن با ايمپلنت استفاده گردد. كليد واژه ها: پروتز دنداني متكي بر ايمپلنت، انطباق، مارژين دنداني، روش‌هاي قالب‌گيري دنداني

Abstract: Background and Aim: Dentists can reduce errors of bridgeʹs framework through controlling and reducing errors during impression. Open tray splitting impression is a method that itʹs precision is questionable. The aim of this study was evaluation of frameworkʹs marginal gap produced in direct impression with and without splinting. Materials and Methods: This experimental in vitro study was done on two parallel implants (regular Neck ITI), that inserted on left premolar and molar region mandibular model. Ten final impressions by open tray and ten final impressions with splinted technique were made. Marginal gap was measured with direct view method. We used SPSS 18 and T-Test for analysis. Results: mean gap in splint and conventional methods were (43.87±11.35) µ and (87.30±34.50) µ, respectively. There was a significant difference between two methods (P < 0.001). Also the marginal gap in distal and mesial retainer with splint method were significantly lower than conventional method (P < 0.05). Conclusion: Marginal gap in splint method was lower. Because marginal integrity level of splint method was high, for final impression of implant supported bridge suggestion, however clinical procedure of this method is difficult. Key words: implant supported dental prosthesis; Adaptation; Dental marginal; Dental impression technics