ارايه الگوي بهينه سازي و پايداري روند گسترش كالبدي فضايي شهر(نمونه موردي: شهر لاي بيد اصفهان)

Presentation pattern of optimization and sustainability spread process Physical - spatial the city(Case:The City Laybid of Isfahan)

در دهه هاي اخير شهرنشيني به شهرسازي مقدم شده و رشد شهري را با مشكلات جدي رو به رو كرده است، بطوريكه شهرها به شكلي بي برنامه رشد نموده و محدوده هاي شهري در مدت كوتاهي به چندين برابر وسعت اوليه خود رسيده اند، اين معضل به الگوي گسترش افقي معروف گرديده و منشاً بسياري از مشكلات در شهرهاي كشورهاي در حال توسعه شده است، لذا بررسي الگوي گسترش شهرها يكي از مسايلي است كه مي تواند استراتژي توسعه را در افق دوردست جهت توانمندسازي مديريت شهري فراهم سازد. از آنجايي كه شهر لاي بيد نيز در طول سال هاي اخير رشدي نامتوازن و پراكنده داشته است، محقق در اين پژوهش با در نظر گرفتن شاخص هاي مساحت، جمعيت، تراكم كلي مسكوني و با بهره گيري از مدل آنتروپي شانون به تحليل الگوي گسترش كالبدي- فضايي اين شهر پرداخته است. روش پژوهش، تحليلي- تطبيقي و بصورت مطالعه اسنادي بوده و جهت بررسي بيشتر به مشاهده مستقيم و غير مستقيم، پرداخته شده است و هدف نهايي آن ارايه راهكارهايي جهت جلوگيري از رشد افقي يا پراكندگي شهر در راستاي توسعه پايدار شهري مي باشد. نتايج نشان مي دهد كه شهر لاي بيد در طي سال هاي 85-1375 بصورت پراكنده رشد نموده و منجر به پديده رشد افقي يا پراكندگي شهري شده است، بر اين اساس بايد از الگوي گسترش متمركز درون بافتي و در عين حال الگوي پيوسته قطاعي با توسعه سيستم شبكه ارتباطي متقاطع و مورب بهره گرفت تا توسعه فيزيكي شهر يك روند معقولانه تري را طي نمايد.