بررسي آسيب اكسيداتيو DNA بر اثر آلودگي هوا در ساكنين مركز تهران در مقايسه با ساكنين شمال كشور

The Effect of Air Pollution on DNA Oxidative Damage in the City Centre Population of Tehran Compared to Residents in the North of Iran

آلودگي هوا نقش بسزايي در ايجاد برخي بيماريها همچون بيماريهاي قلبي- عروقي و سرطان دارد. مطالعات حاكي از آن هستند كه آلودگي هوا موجب افزايش راديكال هاي اكسيژن مي شود كه در نهايت آسيب اكسيداتيو DNA را بدنبال دارد. يكي از بيوماركرهايي كه نشان دهنده آسيب اكسيداتيو DNA ناشي از افزايش راديكال هاي اكسيژن در بدن مي باشد افزايش ميزان 8-hydroxy-2’-deoxyguanosin (8-OHdG) است. بر خلاف پژوهش هاي زيادي كه ارتباط بين افزايش ميزان 8-OHdG و آلودگي هوا را نشان داده اند در شهر تهران مطالعه اي در اين زمينه انجام نشده است. بنابراين در پژوهش حاضر آسيب اكسيداتيو DNA ايجاد شده توسط آلودگي هوا در ساكنين تهران در مقايسه با ساكنين شمال كشور مورد ارزيابي قرار گرفت. بدين منظور براي هر دو گروه مورد و شاهد 40 نمونه جمع آوري شد و با استفاده از روش الايزا مورد بررسي قرار گرفت. نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه ارتباط آماري معني داري در ميزان 8-OHdG در دو گروه مورد و شاهد وجود ندارد (P=0.5677) . برخي مطالعات نشان داده اند كه پلي مورفيسم هاي ژنهاي مرتبط با متابوليسم و دفاع هاي آنتي اكسيداني، وضعيت آنتي اكسيداني، وضعيت جسماني و فعاليت هاي متفاوت فردي مي توانند ميزان 8-OHdG را كم يا زياد كنند. به علاوه به دليل حجم كم نمونه در مطالعه حاضر نمي توان با قاطعيت نتيجه گيري نمود. بهتر است در مطالعات آينده حجم نمونه بيشتري براي بررسي استفاده شود و در صورت امكان عوامل ژنتيكي، وضعيت آنتي اكسيداني و وضعيت جسماني افراد نيز مد نظر قرار گيرد

Air pollution plays an important role in the development of some diseases such as cardio-vascular disorders and cancer. Previous studies have shown that air pollution is associated with an increase in the level of Reactive Oxygen Species (ROS) which can lead to oxidative DNA damage. 8-Hydroxy-2’-deoxyguanosine (8-OHdG) is a biomarker of oxidative DNA damage associated with occupational and environmental exposures. Although many studies have demonstrated a correlation between air pollution and increased 8-OHdG, no study has been conducted in Tehran. Therefore, in the present study, 8-OHdG level as an indicator of oxidative DNA damage was examined in 40 subjects living in air polluted areas of Tehran and 40 office workers in the North of Iran. Samples were evaluated by ELISA assay. There was no significant difference in the level of 8-OHdG between the two groups (p=0.5677). Some studies have shown that genetic polymorphisms of the genes involved in metabolism and detoxification, antioxidant and physical status and different physical activities can decrease or increase the 8-OHdG level. Moreover, it is better to conduct more in-depth studies with larger sample sizes to evaluate the correlation of air pollution and oxidative DNA damage and if possible, genetic background, antioxidant and physical status of individuals should be considered in future studies.