بررسي سه‌بعدي تاثير بانداژ مچ پا بر يافته‌هاي كينماتيكي اين ناحيه در افراد سالم طي راه رفتن بر روي زمين

The effects of ankle taping on 3-dimensional kinematic findings of the ankle joint during walking on level ground

سابقه و هدف: استفاده از بانداژ مچ پا به عنوان يكي از روشهاي پيشگيري و نيز كمك كننده در درمان پيچ‌ خوردگي مچ پا بسيار متداول است. هدف از بانداژ مچ پا كمك به حفظ الگوي نرمال بيومكانيك پا (foot) و مچ پاست. عليرغم استفاده فراوان از بانداژ در كليه ورزشها، دلايل عيني بسيار كمي در اين رابطه موجود است. هدف از انجام تحقيق حاضر، تعيين ميزان تاثير بانداژ در تغيير الگوي كينماتيك مچ پا در سه صفحه در طول راه رفتن بر روي زمين مي‌باشد. مواد و روشها: 36 دانشجو (18 دختر و 18 پسر) بدون سابقه پيچ خوردگي مچ پا و با ميانگين سني 3±23 سال و توده بدني 2±23، در سه گروه بدون بانداژ، بانداژ به روش Gibney close basket weave و پلاسبو بانداژ، با سرعت دلخواه روي زمين راه رفته و اطلاعات كينماتيكي صفحات ساجيتال، فرونتال و عرضي مفصل مچ پاي نمونه‌ها توسط دستگاه پيشرفته آناليز 3 بعدي حركت(Qualysis, Sweden) بررسي گرديد. يافته‌ها: بانداژ مچ پا توانست به طور معني‌داري باعث كاهش دامنه سوپينيشن پا در لحظه برخورد پاشنه به زمين شده و نيز باعث كاهش معني‌دار ميزان حداكثر پلانتار فلكشن و پرونيشن در فاز استانس و سوپينيشن در فاز سويينگ گردد (01/0p < ). مقادير پلاسبو بانداژ بسيار شبيه به وضعيت بدون بانداژ بود. نتيجه‌گيري: بانداژ مچ پا توانست با تاثير بر خلف پا، حركات سوپينيشن و پلانتار فلكشن مچ پا را محدود نمايد. استفاده از بانداژ مچ احتمالاً در پيشگيري از پيچ خوردگي مچ پا كمك كننده مي‌باشد.

Background and Aim: Ankle taping is frequently used in sports to prevent or treat patients with ankle sprain. It claims to help keeping the ankle and foot areas in correct biomechanical positions during activities. Despite its enormous use in sport, there is little evidence to objectively support this claim. This study aimed to investigate the effectiveness of ankle taping on kinematics of the ankle joint during walking on level ground. Materials and Methods: 36 normal subjects (18 males and 18 females with mean age of 23±3 years and BMI of 23±2) and no history of ankle sprain were randomly tested in 3 walking conditions including no-taped, taped, and with a placebo taping. A Gibney close basket weave technique was used in this study and the subjects walked on level ground with their preferred speed. The 3-D ankle kinematic data were captured and analyzed with use of an advanced Qualysis motion analysis system (Qualysis, Sweden). Results: Finding of the current study revealed a significant decrease in ankle supination at initial contact and a significant decrease in maximum ankle plantar flexion and pronation during the stance phase (p=0.01). Placebo taping resulted in data very similar to the no-taped condition of the ankle joint. ‍Conclusion: The results of the current study showed that taping can be effective in controlling heel movements, foot supination and ankle plantar flexion angles. The current results showed that ankle taping might be helpful in prevention of ankle sprain.