مطالعه تطبيقي شادي و نشاط از ديدگاه اسلام و عهدين

Study of Happiness and Excitement in Islam & Testaments View

هدف در اين پژوهش مقايسه و تطبيق شادي و نشاط در قرآن و عهدين موجود است. روش استفاده شده در اين تحقيق روش توصيفي از نوع تحليل اسنادي است.يافته‌ها: يافته هاي به دست آمده حاكي از آن است كه قرآن و عهدين در بسياري موارد شادي‌ كردن را تاييد نموده و در برخي موارد، شاديي كه عواقب سويي را در پي داشته باشد را منع نموده‌اند. قرآن بيش از عهدين به معرفي عوامل شادي پرداخته است. از نظر اديان الهي، شادي‌هايي كه هم روحاً و هم جسماً باعث رشد و ترقي انسان بوده و او را از مسير زندگي خارج ننمايد، ممدوح و شادي‌هايي كه هرگونه اذيت و آزاري براي ساير مردم فراهم آورد، مذموم شمرده مي‌شود .نتيجه‌گيري: دين، مويّد آرزوها و شادكامي‌هاي اصولي انسان بوده، براي هدايت و دستيابي به آنها، برنامه و دستوراتي همچون: ايمان، اعتقاد و اطاعت را صادر كرده و از طرفي نيز با افسردگي، بي‌حالي و خودخوري، مخالف و با شوخ‌طبعي، خوش‌رفتاري، اميدواري، توانمندي و نشاط، موافق است.

Aim: The present study intends to compare happiness and excitement in Islamic and testaments point of view. Method: Descriptive and analyses. Result: The result of the study shows that Islam and testaments confirm happiness in many aspects and in some cases, that type of happiness, which mislead to bad consequences is banned. Happiness is mentioned in Islam much more than testaments. From perspective of religions, the type of happiness, leading to both physical and spiritual progress and transcendence is praised and happiness that causes inconvenience to people is reprehensible. Conclusion: The author of the article concludes that religion confirms happiness and wishes of humankind and suggests us to concentrate on faith, belief and obedience to god. On the other hand confirms humor, good behavior, hopefulness, excitement and happiness and does not confirm depression and inaction indeed.