مشخص‌بودگي در كردي كرمانشاهي

Specificity in Kermanshahi Kurdish

اصطلاح مشخص بودگي معمولاً براي اشاره به گروه هــاي اسمـي به كار مي رود. در اين مقاله بر پايه تعريف اِنك (1991) و كريمي (1999, 2003) از مشخص بودگي، تكواژ «?g?» را در انتهاي برخي اسم-هاي موجود در جايگاه‌هاي مختلف نحوي به‌عنوان علامت ساختواژي مشخص بودگي در كردي كرمانشاهي بررسي كرده‌ايم و با استفاده از شواهد و داده هايي مانند حـضور اجباري تكواژ مذكور، نه‌تنها در برخي از گروه هاي اسمي معرفه، بلكه در بعضي از گروه هاي اسمي نكره نشان داده ايم كه برخلاف نظر ادموندز (1955)، مكنزي (1961)، يارمرادي (1384) و بهادر (1390) اين تكواژ در كردي كرمانشاهي نشانگر مشخص بودگي است، نه معرفگي. در پايان، كردي كرمانشاهي را در تقسيم بندي لاينز از زبان ها (1999)، از نظر داشتن علامت هاي معرفگي و نكرگي، جزو زبان هايي قرار داديم كه تنها نشانه نكره دارند. با توجه به اينكه در دستور زايشي يكي از اصول بنيادين اين است كه آن بخش از دانش زباني كه در ذهن سخنگويان يك زبان قرار دارد يكسان است، داده‌ها از سخنان نگارندگان به‌عنوان سخنگويان بومي اين زبان جمع آوري و با استفاده از روش استدلالي بررسي شده‌اند. چارچوب نظري استفاده‌شده در اين تحقيق، نظريات انك (1991) و كريمي (1999) در خصوص مشخص بودگي است.

Specificity usually refers to one of the properties of noun phrases. In this study, drawing upon the definition of specificity by Enç (1999) and Karimi (1999 and 2003), the Kurdish morpheme “?g?” is investigated as the morphological marker of specificity in noun phrases in different syntactic positions. Using a wide range of evidence and data such as the obligatory presence of “?g?” at the end of definite and some of the indefinite noun phrases, it is argued that unlike what Edmonds (1995), MacKenzie (1961), Yarmoradi (1384) and Bahador (1390) point out, in Kermanshahi Kurdish this morpheme indicates specificity and not definiteness. Finally, based on Lyons’ classification of languages (1999), Kermanshahi Kurdish is placed among the languages, which only mark indefiniteness. Regarding the fundamental principle in Generative Grammar that the linguistic knowledge in the mind of speakers of a language is similar, the data were collected from the authors’ speech using the argumentative methodology. The theoretical framework was based on the viewpoints of Enç (1991) and Karimi (1999) on specificity.