كاربرد نشانگر پروتيين‌هاي ذخيره‌اي بذر در جداسازي هفت رقم سويا (Glycine max)

Application of Seed Storage Protein Marker for Identification of Seven Soybean (Glycine max) Cultivars

هدف: هدف از اين مطالعه بررسي تفاوت هفت رقم بذر سويا تحت كشت در ايران بر اساس الگوي پروتيين‌هاي ذخيره‌اي بذر با استفاده از روشSDS-PAGE مي‌باشد. مواد و روش‌ها: پروتيين محلول كل دانه از هفت رقم سويا تحت كشت در ايران شامل: GK،L17 ، ساري، 033، 032، تلار و سحر استخراج و اندازه‌گيري شد. سپس الگوي الكتروفورزي پروتيين‌هاي ذخيره‌اي دانه‌هاي هفت رقم سويا با روش SDS-PAGE بررسي گرديد. تراكم نسبي باندهاي پروتييني به وسيله نرم افزار آناليز شد. همچنين بر پايه حضور و غياب باندها و با تحليل خوشه‌اي، روابط خويشاوندي ارقام سويا ارزيابي گرديد. نتايج: نتايج حاصل از آناليز محتواي پروتيين كل در بذرهاي هفت رقم سويا نشان داد كه تنها در يك رقم محتواي پروتيين كل به صورت معني‌داري نسبت به ساير واريته‌ها كمتر بود. در اين مطالعه بر روي ژل 11 باند اصلي و پلي مورفيك براي بررسي تنوع ژنتيكي تشخيص داده شد و آناليز گرديد. در اين باندها تفاوت در شدت بيان پروتيين‌ها در ميان ژنوتيپ‌هاي مختلف مشاهده شد. روابط خويشاوندي ميان هفت رقم سويا بر پايه الگوي پروتييني دانه‌هاي سويا بررسي گرديد و رقم‌هايي كه داراي بيشترين و كمترين شباهت بودند مشخص شدند. نتيجه گيري: الگوي پروتييني بذرهاي سويا بر پايه حضور و عدم حضور باندهاي پروتييني مي‌تواند تنوع ژنتيكي را مشخص سازد و همچنين شناساگرهاي پروتييني خاصي معرفي كند كه در شناسايي ارقام مختلف استفاده گردد.

Aim: The purpose of this study is evaluation of seven different varieties of soybean seeds cultivated in Iran based on seed storage protein patterns using SDS-PAGE method. Material and methods: First, total soluble protein extracted from seeds of seven different varieties of soybean cultivated in Iran including: GK, L17, Sari, 033, 032, Talar and Sahar were measured. The electrophoretic pattern of storage proteins of soybean seeds was evaluated by SDS_PAGE method. Relative density of protein bands was analyzed. Relationships among the seven varieties of soybeans were evaluated based on the presence or absence of protein bands and cluster analysis. Results: Protein content of soybean seeds showed that total protein in only one variety decreased compared to other varieties. In this study, 11 polymorphic bands on a gel for evaluation of genetic variation were detected and analyzed. Differences in intensities of protein expression were observed among different genotypes. Relationships among the seven varieties of soybeans were studied based on protein patterns and the highest and lowest similarities among varieties were identified. Conclusion: The protein pattern of soybean seeds based on the presence or absence of protein bands can identify genetic variation and will also introduce specific protein markers that might be used to identify different varieties. Keywords: Electrophoresis, Protein marker, Soybean