تعيين ماده مناسب جهت پوشش ايمپلنت و اباتمنت در بررسي ريزنشت محل اتصال ايمپلنت و اباتمنت با استفاده از راديو تريسر و دستگاه شمارش گاما

Determination of a Proper Covering Material for Fixture-Abutment Microleakage Evaluation Using Radiotracers and Gamma-Counter; A Pilot Study

چكيده زمينه و هدف: جهت اندازه‌گيري ريزنشت توسط راديوايزوتوپ، نمونه در محلول غوطه ور مي‌شود و راديوايزوتوپ هم به ناحيه اينترفيس نفوذ پيدا مي‌كند و هم به بقيه سطوح مي‌چسبد. با پوشاندن سطح نمونه به جز محل اينترفيس با ماده‌اي مناسب قبل از غوطه ورسازي، و جداكردن ماده قبل از شمارش، فقط ميزان نفوذ راديوايزوتوپ به محل اينترفيس شمارش مي‌شود. هدف از اين مطالعه تعيين ماده مناسب جهت پوشش ايمپلنت و اباتمنت در بررسي ريزنشت محل اتصال ايمپلنت و اباتمنت با استفاده از راديوتريسر و دستگاه شمارش گاما مي‌باشد. روش بررسي: در اين مطالعه آزمايشگاهي 46 نمونه در دو گروه تقسيم بندي شدند. در گروه اول از نمونه‌هاي ايمپلنتي با پوشش پوتي، لاك و پوتي-چسب قطره‌اي با يك ميلي‌متر فاصله تا اينترفيس استفاده گرديد. در گروه دوم از نمونه‌هاي غير ايمپلنتي كه شامل گروههاي پوتي، لاك و آكريل اتوپلي‌مريزان مي‌باشند استفاده شد. تست ريزنشت توسط محلول تاليم 201 و دستگاه شمارش گاما در سه مرحله انجام گرديد: 1)پس از خارج‌سازي نمونه‌ها از محلول تاليم، 2)پس از شستشوي نمونه‌ها، 3)پس از جداسازي مواد پوشاننده. در اين مطالعه جهت مقايسه ميزان نفوذ راديوايزوتوپ به نمونه‌ها از آزمون آناليز Co-Variance استفاده شد. يافته‌ها: در سه گروه همراه با ايمپلنت، ميزان ريزنشت ايمپلنت-پوتي- چسب (586/23909±76379) به صورت معني‌دار از ايمپلنت- پوتي (926/86007±40/217343)؛ و ايمپلنت-پوتي به صورت معني‌داري از ايمپلنت-لاك (031/67933±20/313247) كمتر بوده است. نتيجه‌گيري: در بررسيهاي ريزنشت بهترين روش جهت پوشش نمونه‌هاي ايمپلنتي، پوتي با چسب قطره‌اي در لبه پوتي مي‌باشد. اما لاك به دليل ريزنشت بيشتر، ماده مناسبي جهت پوشش نمونه‌هاي ايمپلنتي نمي‌باشد. كليد واژه‎ها: راديوايزوتوپ – ريزنشت – فيكسچر – ايمپلنت – اباتمنت

Abstract Background and Aim: Radioisotopes adhere to any surface in which they come in contact. Covering the sample surface with a suitable material prior to submersion and isolation of the material before counting make it possible to evaluate the penetrating radioisotopes within the interfacial area. The aim of this study was to determine a suitable material to cover implant and abutment in evaluation of microleakage in implant-abutment interface using radiotracers and gamma counter. Materials and Methods: In this in vitro study, 46 samples were selected and categorized into two groups. The first group consisted of implant samples with covered surfaces using Replace implant replica and impression coping closed tray with putty coverage, nailbrush and putty-super glue with 1 mm distance to the border of impression coping-implant analogue interface. The second group included non-implant samples made up of putty, autopolymerizing acrylic resin, and nailbrush. This group was used for evaluation of adherence levels of the radioisotopes. Microleakage test was performed with thallium-201 and gamma counting in three phases: 1) after removing samples from thallium solution, 2) after washout of samples, and 3) after removing covering materials. In order to compare penetration of radioisotopes within the samples analysis of co-variance was carried out. Results: There were statistically significant differences between three phases of gamma counting and between samples in different implant groups. Microleakage of implant-putty-glue was significantly less than that of implant-putty (217343.40±86007.926). Similarly, implant-putty showed a significantly less microleakage than implant-nailbrush. (313247.20±67933.031) Conclusion: The best material among the ones considered in this study turned to be putty sealed by super glue. Contrarily, nailbrush was not considered suitable due to increased microleakage. Key words: Thallium-201 , radioisotope , microleakage , implant , fixture-abutment interface