تاثير آموزش شناختي-رفتاري ديني بر احساس نا اميدي، بي ارزشي و نارضايتي از زندگي در پرستاران

Effectiveness of cognitive- behavior religious training on feeling of hopelessness, worthlessness and dissatisfaction on nurses’ life

مقدمه: پرستاران از مهمترين منابع نظام سلامت يك جامعه مي‌باشند. لذا توجه به سلامت روان اين قشر ضروري به نظر مي رسد. پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير آموزش شناختي- رفتاري ديني بر احساس نااميدي، احساس بي ارزشي و احساس نارضايتي زندگي در پرستاران انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع مداخله‌اي نيمه تجربي بوده و در آن 66 پرستار شاغل در بيمارستان شهيد هاشمي نژاد مشهد انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه آزمون و كنترل تقسيم شدند. مداخله شامل برنامه آموزش شناختي- رفتاري ديني، متشكل از 10 جلسه 90 دقيقه‌اي بود كه 3روز در هفته براي گروه آزمون برگزار شد. ابزار گردآوري داده‌ها "پرسشنامه بحران هويت" (Identity Crisis Questionnaire) بود. روايي محتوا توسط 12 نفر از مدرسين و متخصصان تاييد شد. براي محاسبه پايايي از روش آلفاي كرونباخ استفاده شد )93/0=?(. پرسشنامه‌ها قبل و يك ماه بعد از مداخله تكميل گرديدند. قابل ذكر است كه نمره كسب ‌شده كمتر نشان‌دهنده‌ي سلامت روان بيشتر مي‌باشد. داده‌ها توسط SPSS نسخه 18 با استفاده از آمار توصيفي و تحليلي تي‌مستقل و زوجي و آناليز واريانس تحليل گرديد. يافته‌ها: ميانگين كلي نمرات احساس نااميدي، احساس بي‌ارزشي و احساس نارضايتي از زندگي در پرستاران از 76/11±12/44 قبل از مداخله به 18/14±47/33 يكماه بعد از مداخله تغيير يافت (001/0P < ). در حالي كه در گروه كنترل ميانگين كلي نمرات يكماه بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله تغيير معني‌داري را نشان نداد (06/0P < ). نتيجه‌گيري: آموزش شناختي-رفتاري ديني، شيوه‌اي ارزان، كارآمد و ايمن براي كمك به سلامت و بهداشت روان پرستاران است. پيشنهاد مي‌شود به منظور ارتقاي بهداشت روان پرستاران و بهبود كيفيت مراقبت ها، از اين روش در آموزش پرستاران استفاده شود.

Introduction: Nurses are important resources in a community health system. Therefore, attention to mental health to this group seems to be essential. The aim of this research was to determine the effect of cognitive- behavior religious training on hopelessness, worthlessness and dissatisfaction on nurses’ life. Materials and Methods: This study was quasi-experimental, in which 66 employed nurses in the Shahid Hashemi Nejad Hospital in Mashhad were selected and divided into two groups of experimental and control. The intervention was formed of 10 sessions of 90 minute long. Sessions were held three days a week for the experimental group. The instrument for collecting data was "Identity Crisis Questionnaire". Content validity was measured by 12 experts and reliability was determined by Cronbachʹs alpha (?=0.93). The questionnaires were completed before and after a month of intervention. The data was analyzed by SPSS/18 and use of descriptive and analytical statistics includes paired and independent and covariance. Findings: Overall mean scores of hopelessness, worthlessness and dissatisfaction on nurses’ life was 44.12 ± 11.76 before intervention and 33.47 ± 14.18 one month after change of intervention (P < 0.001). While control group did not have any significant change, but overall mean scores of one month before and after had a significant change (P < 0.06). Conclusion: Cognitive- behavior religious training is inexpensive, effective, essential and safe method to help mental health of nurses. It is recommended to enhance mental health of nurses and improve the quality of care, from this type of training is used.