مقايسه نقش فوق برنامه ورزشي در استرس تحصيلي و بهزيستي ذهني دانش‌آموزان دختر مقطع راهنمايي

Comparing the Role of Intramural in Academic Stress and Subjective Well-being among Female Students

پژوهش حاضر با هدف روشن ساختن نقش ميانجي‌گر فوق ‌برنامه ورزشي در بررسي مقايسه استرس تحصيلي و بهزيستي ذهني دانش آموزان دختر مقطع راهنمايي انجام شده است. پژوهش از نوع علي - مقايسه‌اي است و جامعه آماري آن را دانش‌آموزان دختر 12- 15 ساله مقطع راهنمايي بيرجند تشكيل مي‌دادند. 120 دانش آموز به صورت تصادفي به عنوان گروه نمونه انتخاب و در دو گروه 60 نفري تقسيم شدند. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه‌هاي استرس تحصيلي (دو بخش عوامل استرس‌زا و واكنش به اين عوامل) گادزلا (1998) و شادكامي آكسفورد (آرگيل، 2001) (هيجان مثبت، نبود هيجان منفي و رضايت از زندگي) را تكميل كردند. براي بررسي فرضيه ها از آزمون آنوا و رگرسيون چند متغيري و رگرسيون گام به گام استفاده شد. نتايج اين تحقيق نشان داد بين استرس تحصيلي و بهزيستي ذهني دانش‌آموزان شركت‌كننده در فوق ‌برنامه ورزشي، در مقايسه با دانش‌آموزاني كه در فوق ‌برنامه ورزشي شركت نكرده‌اند، تفاوت معني‌داري وجود دار (001/0= p). همچنين، نتايج نشان داد استرس تحصيلي با ميزان مشاركت دانش‌آموزان در فوق برنامه ورزشي رابطه منفي دارد (r= -.167)، از سوي ديگر، بهزيستي ذهني با ميزان مشاركت دانش‌آموزان در فوق برنامه رابطه مثبت دارد (012/0= p و r=.211). نتايج آزمون رگرسيون گام به گام همچنين نشان داد بين خرده‌مقياس‌هاي استرس تحصيلي و بهزيستي ذهني رابطه وجود دارد كه اين رابطه براي سه خرده مقياس رفتاري، شناختي و ناكامي معني‌دار است و براي خرده مقياس‌هاي ديگر معني‌دار نيست. با توجه به نتايج پژوهش حاضر مي‌توان گفت فعاليت‌هاي فوق ‌برنامه ورزشي تاثير مثبتي در بهزيستي ذهني و استرس تحصيلي دانش آموزان مقطع راهنمايي دارد.

The purpose of the present study is to compare the academic stress and subjective well-being among female students of Birjandʹs guidance schools. The method of research was casual- comparative and the target population of research consisted of female students (age: 13.4±3.7 years) of Birjandʹs guidance schools. For this respect, 120 students were selected as sample in the form of two groups (the first group participating in the intramural and the second not participating) in a random way. Participants completed the Student-Life Stress Inventory [(two sections: stress causers and the reaction to them (Gadzella, 1998)] and Oxford Happiness Inventory [(Positive and Negative Affect, Satisfaction with Life (Argil, 2001)]. In this research used of the analysis variance, multivariate regression and stepwise regression. Results indicated significant relationship between academic stress and subjective well-being among female students who participated rather than those who didnʹt participate (P=0.001). Also, the results showed that academic stress has a negative relationship with participation rate of student in Intramural (r=.167). On the other hand, subjective well-being has a positive relationship with participation rate of student in Intramural (P=0.012, r=.211). The results of stepwise regression also showed that there was a correlation between subscales of academic stress and subjective well-being (positive correlation for behavioral, cognitive and failure subscales and negative correlation for other subscales). According to the results of the present study it could be concluded that intramural activity had positive effect in subjective well-being and academic stress among female students of Birjandʹs guidance schools.