طرح ايجاد اتحاد كشورهاي عرب حوزه خليج فارس

دولت عربستان سعودي مدت‌هاست كه به انواع سياست‌ها متوسل مي‌شود تا ضمن بقاي قدرت خود، از ساير رژيم هاي محافظه كار عربي نيز حفاظت نمايد. يكي از آخرين راهكارهاي عربستان براي اين موضوع، تبديل شوراي همكاري خليج فارس به اتحاديه مي‌باشد كه به جز دولت بحرين، تقريبا تمامي كشورهاي عربي با آن مخالفت نموده‌اند. اتحاديه دوجانبه مورد توافق بحرين با عربستان سعودي، در چهار محور امنيت، دفاع، اقتصاد و امور خارجه خواهد بود. برهم خوردن توازن منطقه اي و همچنين خيزش جنبش اعتراضي در بحرين، سران اين دو كشور را بر آن داشت تا براي توجيه علت حضور نيروهاي سعودي در بحرين و جلوگيري از گسترش اعتراض‌ها به عربستان، به فكر اتحاد بحرين با عربستان بيفتند. بحرين كشوري است كه با خطرهاي امنيتي و تهديدهاي مرزي مواجه گرديده و اين وضعيت شكننده در منطقه باعث شده تا اصرار زيادي براي تشكيل اتحاديه كنفدراليسم داشته باشد، تا بتواند در برابر اين تهديدها ايستادگي نمايد؛ چرا كه دولت عربستان در بحرين به‌طور كامل حضور داشته و دولت منامه در زمينه اقتصادي و مالي كاملا متكي به آل سعود و تحت نفوذ آن مي‌باشد؛ از اين رو مي‌توان گفت كه اتحاد ميان عربستان و بحرين نگراني از بابت حوادث منطقه و به‌هم خوردن توازن منطقه اي و ارسال پيام به قدرت هاي ديگر منطقه مانند ج.ا.ايران است. بر اين اساس، مقاله حاضر درصدد است تا در چارچوب نظريه «توازن قدرت» هانس مورگنتا، موازنه قدرت در خليج فارس را بررسي نموده و سپس اتحاد احتمالي دوجانبه بحرين و عربستان، زمينه ها، و بسترهاي آن‌را تحليل نمايد و در ادامه نيز آثار اتحاد احتمالي بحرين و عربستان را بر توازن قدرت در منطقه مورد بررسي و تبيين قرار دهد.