بررسي راهبردي ساختار و توانمندي هاي نظامي آلمان

كشور آلمان در نيمه اول قرن بيستم و پيش از آغاز جنگ جهاني دوم، يكي از قدرتمندترين كشورهاي جهان در زمينه مسايل نظامي بود. قدرت نظامي قابل توجه و ساختار ديكتاتوري اين كشور موجب بروز دو جنگ جهاني گرديد كه طي اين جنگ ها قسمت بزرگ قاره اروپا و بخشي هاي ديگري از جهان به‌طور كامل ويران گرديد و تلفات انساني فراواني به بار آمد. پس از اتمام جنگ جهاني دوم در سال 1949 و تقسيم كشور آلمان بين دو ابرقدرت شرق و غرب، بنا به تصميم دولت هاي پيروز جنگ، نيروهاي نظامي اين كشور به‌شكل قابل ملاحظه اي محدود گرديد. با اين وجود، در دوران جنگ سرد اين كشور به محلي براي رقابت بين دو ابرقدرت و انبار ذخيره تسليحات اتمي آنها تبديل گرديد. در حال حاضر كشور آلمان يكي از قدرتمندترين كشورها در عرصه اقتصاد جهاني است. اين كشور در عرصه فناوري نيز از پيشرفته‌ترين كشورهاي جهان به‌شمار مي رود. با پايان جنگ سرد و اتحاد دو آلمان، قدرت اين كشور در عرصه جهاني افزايش يافته و خواهان ايفاي نقشي فعال تر در عرصه تحولات جهاني گرديد. اعزام نيرو به مناطق مختلف جهان در قالب نيروهاي ناتو و نيروهاي چندمليتي تحت نظارت سازمان ملل متحد، تقويت نيروهاي نظامي و انجام اصلاحات اساسي، افزايش ميزان صادرات نظامي به مناطق مختلف جهان به‌ويژه خاورميانه، افزايش نقش سياسي و ديپلماتيك اين كشور در صحنه جهاني ازجمله تحولاتي است كه باعث مطرح شدن آلمان پس از جنگ جهاني دوم در عرصه تحولات نظامي جهان گرديده است. باوجود پيشرفت هاي نظامي آلمان، هنوز هم به‌نظر مي رسد سياست نظامي اين كشور به‌گونه‌اي تعريف شده است كه نيروهاي نظامي آلمان نقشي جانبي و حمايتي در عمليات ها و تحولات نظامي جهان و در كنار نيروهاي آمريكايي و ناتو ايفا نمايند. اين نوشتار شرايط كنوني نيروهاي نظامي و جايگاه اين كشور در عرصه تحولات نظامي جهان را بررسي مي كند.