موازنه گرايي راهبردي و مديريت بحران منطقه‌اي در سياست امنيتي تركيه

تركيه در زمره بازيگران منطقه اي محسوب مي شود كه پيوندهاي امنيتي فراگير و گسترده اي را با قدرت هاي بزرگ و پيمان آتلانتيك شمالي سازماندهي كرده است. اگرچه در سال هاي بعد از فروپاشي اتحاد جماهير شوروي، زمينه براي افزايش نقش گروه هاي اسلام‌گرا در تركيه فراهم گرديده، اما بايد اين موضوع مورد توجه قرار گيرد كه ساختار سياسي و راهبردهاي امنيتي تركيه، مانع از تغيير بنيادين در نظام اجتماعي اين كشور گرديده است. گروه هاي اسلام گرا زيرساخت هاي حكومت سكولار در تركيه را مورد پذيرش قرار داده اند. آنان ترجيح مي-دهند تا الگوهاي ژيوپليتيكي را به‌عنوان محور اصلي كنش راهبردي خود قرار دهند. طبيعي است كه فرايند بيداري اسلامي نمي‌تواند تاثير هويتي خود را بر سياست امنيتي تركيه به‌جا گذارد. به‌موازات فرايندهاي كنش بين‌المللي، توسعه روابط اقتصادي تركيه با كشورهاي منطقه ازجمله سياست هاي اولويت دار آنكارا در طي چند سال گذشته بوده است. همكاري هاي بين‌المللي تركيه با قدرت هاي بزرگ ازجمله ايالات متحده را بايد زيرساخت روابط ويژه اين كشور در محيط امنيتي آسياي جنوب غربي، شرق مديترانه و شمال آفريقا در روزهاي بعد از گسترش بيداري اسلامي در منطقه دانست. در چنين شرايطي، كارگزاران سياست خارجي تركيه ترجيح مي دهند تا از راهبرد موازنه منطقه اي و مديريت بحران براي واپايش (كنترل) فرايندهاي تاثيرگذار در محيط امنيت منطقه اي استفاده نمايند. اين رويكرد منجر به گذار از «راهبرد نقطه صفر مشكلات امنيتي» داوود اوغلو در روند واپايش تحولات منطقه گرديده است