مراحل سه‌گانه شكل‌گيري ناتو و رابطه تركيه با حوزه فراآتلانتيك

اين مقاله به بررسي و موشكافي روند شكل‌گيري ناتو به‌عنوان يك نهاد امنيتي در طي سه‌مرحله مي‌پردازد. استدلال پژوهش حاضر بر اين است كه در طول دوران جنگ سرد و نخستين سال‌هاي پس از آن (مرحله اول و دوم) نقطه تمركز ايتلاف بر يك راهبرد جامع و فراگير معطوف بوده است. مرحله سوم كه نقطه آغاز آن به يازده سپتامبر 2001 برمي‌گردد، راهبرد ايتلاف دچار كش و قوس و دگرديسي‌هايي شده است؛ به‌ديگر سخن، ناتو ضمن مشاركت در ماموريت‌هاي متعدد ازجمله ماموريت‌هاي دفاع جمعي در فراسوي مرزها، در مداخله‌هاي انسان‌دوستانه و حفاظت از منابع و راه‌هاي تجاري حضور داشته است. در اين مقاله، جايگاه تركيه به‌عنوان «متحدي ابزاري» در دو مرحله نخست، و سپس در مقام «شريك راهبردي» در مرحله نهايي، مورد مباحثه قرار مي‌گيرد. در ادامه زمينه‌هاي احتمالي همكاري‌هاي مستمر و كشاكش‌هاي موجود در منافع (در درازمدت) بررسي خواهد شد.