بررسي تطبيقي مفهوم بدبيني در شعر الياس ابوشبكه و هوشنگ ابتهاج

Pessimism in Elias Abu-Shabaka & Hushang Ebtehaj’s Poetry (A Comparative Study)

بدبيني از مهم ترين مفاهيم تجلي يافته در شعر معاصر است و شعر الياس ابو شبكه و هوشنگ ابتهاج از مصاديق اين تجلي است. شعر اين هر دو، به تاثير شرايط روحي و اجتماعي ،بيانگر دردها و تلخكامي هاي زندگي آنان است. با وجود اين كه هر دو شاعر چشم به آينده اي درخشان و آرزوهايي شيرين دوخته اند، اما بدبيني و ناخرسندي بر شعرشان سايه افكنده و اين بيانگر اوضاع و احوال ناآرام دوران آنان است. بدبيني در ديوان هاي آن دو در مفاهيمي هم چون فروپاشي آرزوها، مرگ خواهي، بدبيني اجتماعي، اضطراب دروني و فاصله طبقاتي و ... تجلي يافته است. در اين جستار سعي بر آن است تا بر مبناي مكتب آمريكا در ادبيات تطبيقي، به تحليل و بررسي پديده بدبيني و عوامل پيدايش چنين ديدگاهي در شعر آن دوپرداخته شود و براي سوالات زيرپاسخي يافت گردد: 1- آيا مي‌توان آن دو را بطور كلّي شاعري بدبين توصيف كرد؟ 2- بدبيني در شعر كدام يك از آنان شديدتر است؟ 3- چه عواملي باعث تمايل آنان به بدبيني و انزجار گرديده است؟ 4- مضامين مشتركي كه دو شاعر را در اين پديده به هم مرتبط مي سازد، كدام است؟

Pessimism, a phenomenon of deep effect over the contemporary poetry, both Arabic and Persian, usually enjoys a widespread usage in the periods of social, political and economic disorders which, in turn, affect the poets’ views and change their visions toward the Real. Elias Abu-Shabaka and Hushang Ebtehaj are the poets of a modern disorderly era and environment. They both display a deep pessimistic view in their poetry towards the society and human beings. This research aims at analysis and comparison of their dark viewpoints in various topics and situations , and tries to find the factors which led to this specific vision