بررسي تغييرات دگرشكلي در پهنه ي گوه اي شاه آباد (شمال خاوري بيرجند)

The study of changes in deformation of Shahabad tapered zone (Northeast of Birjand)

دگرشكلي در خاور ايران ناشي از فعاليت پهنه هاي گسلي با روندهاي متفاوت مي باشد. در محدوده ي بين اين پهنه هاي گسلي يكسري مناطق گوه اي شكل ايجاد شده كه دگرريختي هاي متنوعي در آن مشاهده مي شود. بررسي نحوه ي تغييرات دگرشكلي در پهنه هاي گوه اي شكل مذكور در شناخت تكوين (بخش شمالي پهنه ي سيستان) موثر است. منطقه ي مورد مطالعه يكي از اين پهنه-هاي گوه اي شكل است كه در بين دو گسل امتداد لغز راست گرد كوچ (با روند شمالي– جنوبي) و شاه آباد (با روند شمال باختري– جنوب خاوري) قرار گرفته است. در محدوده اين پهنه گوه اي شكل، دگرشكلي از محل همگرايي به سمت واگرايي پهنه هاي گسلي تغييرات عمده اي نشان مي دهد. ميزان كوتاه شدگي واحدهاي رسوبي چين خورده ترشيري در بخش واگرايي گسل ها حدود 13% است و به سمت محل همگرايي گسل ها به 69% افزايش مي يابد.

Deformation in the east of Iran results from activities of fault zone with different trends. In the boundaries between these fault zones, a series of tapered zones has been created that various deformations are observed in it. The study of deformation changes in mentioned tapered zone is effective in recognition of genesis (the northern part of Sistan zone). The investigated area is one of the tapered zones which has been located between two right-lateral Koch fault (with northern-southern trend) and Shahabad (with northwestern-southeastern trend ). In the boundary of this tapered zone, deformation has shown major changes from the location of convergence toward divergence. The amount of shortening of sedimentary folded tertiary units is around 13% percent in faults divergence and it increases to 69% percent toward the location of faults convergence.