آموزش زبان و فرهنگ فارسي به پزشكانِ غير‌فارسي‌‌زبان در سطح پيشرفته

Language education and culture to physicians Persian language in Non-Persian language advanced level

هدف از پژوهش حاضر، معرفي متغيرهايي است كه در طراحي متون آموزشي براي آموزش فارسي به غيرفارسي‌زبانان در رشته پزشكي، نه‌تنها يادگيري زبان را براي گروه هدف تسهيل مي‌كند، بلكه توانش ارتباطي زبان‌آموز خارجي را به‌عنوان پزشك با بيمار در بافت فرهنگي ايران ارتقا مي‌دهد. متغير‌هاي يادشده، در دو گروه عناصر زباني و فرهنگي و با بهره‌گيري از آموزش محتوا‌محور (مدل مضمون‌محور) در كنار آموزش تكليف‌محور ارايه شده است. باتوجه‌به اينكه فرهنگ و آموزش زبان دوم، دو جز جدانشدني در يادگيري موثر زبان هستند (براون، ????)، پژوهش حاضر ضمن لحاظ‌كردن مضمون مرتبط با حيطه كاري زبان‌آموز و ارايه تكاليف طبيعي در مواد آموزشي و فرهنگي، راهكارهايي را براي تقويت مهارت‌هاي فارسي به‌عنوان زبان دوم، بر اساس آموزش هم‌زمان مهارت‌ها، به پزشكان مهاجر به ايران ارايه مي‌نمايد.

The purpose of this study is to introduce variables in the design of educational materials for teaching Persian to Non-Persian speakers in the fields of medicine, not only for the group to facilitate learning, but Communicative competence as a physician but also foreign students in the cultural context of the patient improves. Mentioned variables, the two groups of linguistic and cultural elements, and the use of content-based instruction (content-centric model) is presented with the task of education. With Advertency that culture and education second language, two inseparable part of the effective learning language. (Brown 2009) Working within the context of the present study with normal students and provide educational materials and cultural practices, strategies for strengthening Persian skills as a second language, according to show his skills training at the time, the immigrant doctors seem to Iran.