معيارهاي تطبيق نشانه‌هاي ظهور

The criteria for matching the signs with instances and evidence of appearance

ظهور امام مهدي نشانه‌هايي دارد؛ نشانه‌هايي كه مطرح شدن آنها از سوي پيشوايان ديني همراه با مقاصدي بوده است. تحقق برخي از اين مقاصد در گرو تطبيق نشانه‌ها بر مصاديق خارجي است. اين تطبيق اولاً نيازمند ضوابط و معيارهايي است كه ما را به مصداق واقعي نشانه‌ها راهنمايي كند، ثانياً در مسير آن، دو مشكل اساسي وجود دارد: نخست اين‌كه هميشه احتمال وجود مصاديق ديگري براي نشانه‌ها وجود دارد و دوم اين‌كه براي نشانه‌ها مي‌توان مصاديق جعلي ساخت. از اين‌رو نيازمند معيارهايي هستيم كه بتوانيم در روند تطبيق از آن پيروي كرده و از دشواري‌هاي ياد شده عبور نماييم. ضوابط يادشده بدين قرارند: نخست اين‌كه تطبيق بايد همراه با يقين باشد؛ دوم، مصداق مورد نظر بايد تمام ويژگي‌هاي ياد شده براي نشانه مربوط را بالفعل دارا باشد؛ سوم، جريان تطبيق نبايد به تاويل روايات بينجامد؛ چهارم، تطبيق بايد با ضوابط و چارچوب‌هاي كلي دين هماهنگ باشد و تطبيق نبايد موجب زير پا گذاشته شدن يكي از ضوابط دين شود؛ پنجم اين‌كه در جريان تطبيق بايد نشانه‌هايي كه در آنها احتمال وجود مصاديق جعلي وجود دارد، بر نشانه‌هايي كه جعل‌شدني نيستند عرضه شوند. با توجه به پنج معيار ياد شده، مي‌توان به مصاديق واقعي نشانه‌هاي ظهور كه احتمال تعدد مصداق و جعل در آنها نمي‌رود دست يافت.