بررسي عوامل اجتماعي- فرهنگي موثر بر سالمند آزاري در شهر اصفهان

Sociocultural Factors Affecting Elderly Abuse

مقدمه: سالمندان در جوامع سنتي از قدرت و منزلت زيادي برخوردار بودند، اما شهري و صنعتي شدن جوامع معاصر و تغيير نوع خانواده، پايگاه اجتماعي سالمندان را دگرگون و آن‌ها را دچار مشكلات فراواني كرده ‌است. كاهش اساسي و مستمر مرگ و مير موجب رشد فزاينده جمعيت سالمند شده كه اين امر بر موقعيت و منزلت سالمندان و سو رفتار با آن‌ها بي‌تاثير نبوده است. هدف اصلي تحقيق حاضر، مطالعه تاثير برخي از عوامل اجتماعي و فرهنگي بر پديده سالمند آزاري در شهر اصفهان بود. روش‌ها: تحقيق حاضر به روش پيمايشي و جامعه آماري آن را سالمندان بالاي 60 سال كه دچار آزار و اذيت عمدي شده و به مركز پزشكي قانوني استان اصفهان مراجعه كرده‌ بودند، تشكيل دادند كه از بين آن‌ها 62 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه محقق ساخته و جهت تحليل داده‌ها از ضريب همبستگي Pearson و ANOVA بهره گرفته شد. يافته‌ها: بين ميزان تحصيلات سالمندان و ميزان آزار ديدن آن‌ها (05/0 > P، 52/3 = f)، بين اين كه سالمند با چه ‌كسي زندگي كند و ميزان آزار ديدن آن‌ها (05/0 > P، 42/4 = f) و همچنين بين پايگاه اجتماعي- اقتصادي خانواده و ميزان آزار ديدن سالمندان (05/0 > P، 592/0 = r) رابطه معني‌دار وجود داشت، اما بين سبك زندگي سالمندان و ميزان آزار ديدن آن‌ها رابطه‌اي ديده نشد (05/0 < P، 106/0 = r). نتيجه‌گيري: سالمند آزاري فيزيكي در شهر اصفهان پايين است و بيشترين نوع آزار به سالمندان از نوع استفاده از اموال بدون رضايت سالمند مي‌باشد. البته پيشگيري از شيوع آزارها به سالمندان ضروري به نظر مي‌رسد.

Background: In traditional societies the elderly enjoyed great power and social status. But their situation along with that of the family has changed dramatically in todayʹs urbanized and industrialized society, and this has created many problems for them. The substantial and continuous decline in mortality has increased the elderly population which in return has made them vulnerable to different types of abuses. The aim of the present study was to investigate the sociocultural factors affecting elderly abuse in Isfahan, Iran. Methods: This research employed the survey method and the technique of data collection was a questionnaire. Research population consisted of all the elderly aged 60 years and above who were abused or mistreated and had contacted Isfahanʹs legal medical authorities. The sample included 62 such individuals. The research instrument had face validity and Cronbachʹs alpha (reliability) was 0.78. Analysis of variance and Pearson correlation coefficients were used. Findings: Physical abuse was at a minimum and economic and psychological abuses were more prevalent. There was a significant relation between elderly abuse and education (f = 3.52, P = 0.005), person who resided with the elderly (f = 4.42, P = 0.002), and socioeconomic status (r = 0.592, P < 0.001). Conclusion: Physical abuse of the elderly in Isfahan was relatively low but using their property without their permission and psychological abuse was more frequent. Concerted efforts should be exerted to prevent any kind of abuse.