پزشكي در زمان ساسانيان

Medicine during the Sassanid era

پزشكي در دوران ساساني از سويي بر پايه ي طب اوستايي استوار بود، كه رد پاي آن را مي‌توان در برخي متون به‌جا مانده ي پهلوي دنبال كرد؛ و از سوي ديگر تحت تاثير طب در سرزمين هاي هم‌جوار ايران از جمله مصر و يونان بود. امپراتوري ساسانيان نام خاندان شاهنشاهي ايراني است كه از سال ??? تا ??? ميلادي بر ايران فرمانروايي كردند. علم پزشكي در اين دوران هم‌چون ساير علوم پيشرفت چشمگيري داشت. مطالب مربوط به پزشكي ساسانيان به‌طور پراكنده‌اي در متون پهلوي آمده است كه از آن جمله مي‌توان به كتاب‌هاي سوم و هشتم دينكرد (Dinkard)، بندهشن (Bundahishn)، صدر در نثر در بندهشن و روايات پهلوي اشاره كرد. از اين ميان كتاب سوم دينكرد بيش‌ترين مطالب را در خصوص پزشكي ايران در زمان ساسانيان در بر دارد. در مقاله‌ي حاضر ضمن بررسي اطلاعات مربوط به پزشكي در متون پهلوي با مراجعه به اسناد و متون تاريخي، به پيشينه ي ارزشمند پزشكي در زمان ساسانيان پرداخته مي‌شود.

The practice and study of medicine in Persia has a long and prolific history. The present study examines recorded information on the subject of medicine during the Sassanid period based on Avesta and Pahlavic texts such as Dinkard, Bundahishn, Sad dar Nasr and Sad dar Bundahishn. Moreover, Sassanid medicine was under the influences of neighboring countries such as Egypt and Greece. The Sassanid Empire was the last pre-Islamic Persian dynasty that ruled Persia from 224 CE to 651 CE. In this period Persia witnessed great achievements and progress in medicine as well as in other sciences.