بررسي ميزان اضطراب و عوامل جمعيت‌شناسي مرتبط با آن در اعضاي خانواده بيماران بستري در بخش مراقبت ويژه: مطالعه مقطعي در شهر تهران

• Anxiety prevalence and its associated demographic factors in family members of patients hospitalized in the intensive care unit: a cross-sectional study in Tehran

مقدمه و هدف: بيماري مي‌تواند به عنوان يك عامل تنش زا باعث ايجاد بحرانهاي شديد روانشناختي در خانواده شود؛ به خصوص زماني كه بيماري به بستري شدن يكي از اعضاي خانواده در بخش مراقبت ويژه مي‌انجامد. مطالعه حاضر با هدف تعيين ميزان اضطراب در اعضاي خانواده بيماران بستري در بخش مراقبت ويژه و عوامل جمعيت شناسي مرتبط با آن در تهران انجام شده است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه مقطعي بر روي اعضاي خانواده بيماران بستري در بخش مراقبت ويژه انجام شد. از پرسشنامه استاندارد STAI ، براي اندازه گيري اضطراب استفاده گرديد. مشخصات مورد مطالعه عبارت بودند از جنس و سن بيمار و عضو خانواده وي، وضعيت تاهل، شغل، وضعيت اقتصادي و تحصيلات عضو خانواده، دليل و مدت زمان بستري بيمار در بخش ويژه و تجربه قبلي عضو مراقب از بيمار بستري در بخش مراقبت ويژه. تحليل با استفاده از مدلهاي رگرسيون لجستيك ساده و چندگانه انجام شد. نتايج: 80 نفر با ميانگين سني89/8±99/40 در مطالعه شركت نمودند. ميانگين نمره اضطراب آنها 81/17±05/110 بود، به طوري كه به ترتيب 2/66% و 8/33% در گروه‌هاي با اضطراب كمتر و بيشتر قرارگرفتند. رگرسيون لجستيك نشان داد افزايش سن عضو خانواده و متاهل بودن وي شانس قرار گرفتن در گروه با اضطراب بالا را افزايش مي دهد. نتيجه‌گيري: با توجه به ارتباط مشاهده شده ميان سن و تاهل عضو خانواده با متغير اضطراب، اقدامات حمايتي و توجه بيشتري جهت اعضاي مسن و متاهل خانواده بيماران بستري در بخش مراقبت ويژه پيشنهاد مي گردد.

Background and Objective: The importance of psychological support for patients and families is indisputable. This study examined anxiety and its associated personal and social factors in family members of patients in Tehran. Materials and Methods: This cross-sectional study was conducted on family members of patients hospitalized in the intensive care unit. The standard STAI questionnaire was used to measure anxiety. Based on anxiety scores, participants were divided into two groups of more anxious and less anxious. The following items were studied: patient and his/her family member’s age and sex, marital status, occupational and educational and economical status of family member, cause and duration of hospitalization in intensive care unit, and previous experience of attendance of family member in intensive care unit. The collected data was analyzed using simple and multiple logistic regression models. Results: A total number of 80 people with a mean age of 40.99 (±8.89) were involved in the study. Their mean anxiety score was 110.05 ± 17.81; there were 53 persons (66.2%) and 27 persons (33.8%) in two groups of more anxious and less anxious, respectively. It was found out that the two factors age of family member and being single are associated with the chance of being in more anxious group. Conclusion: Based on the observed association between anxiety and family members’ age and marital status, it is suggested that older and married members of the family provide support for patients.