خرافه گرايي و بازتاب آن در قرآن

Quranic stance towards superstition

در كوتاه نوشتي كه پيشتر انتشار پيدا كرد، به تبيين مفهومي خرافه پرداختيم. اينك بر آنيم تا به خرافه با چشم انداز و افق آيات قرآن كريم بنگريم. مسايلي كه در قرآن كريم تحت عنوان خرافه بيان شده است، از چند جهت مي توان آنها را مورد بررسي قرار داد: يك دسته اموري است كه غيرمسلمانان به جهت ديدگاه خاصي كه دارند، آنها را خرافه مي پندارند و بودن آنها در قرآن را دليل بر وجود خرافه در قرآن بيان مي كننـد و بعضـي از مسلمانان با تاثيرپذيري از آنها، همان مدعا را تكرار مي كنند. يك دسته اموري است كـه در قرآن از آنها به خرافه ياد شده است. تلاش مي كنيم تا با تفكيك بين مسايل، به تبيين ديدگاه قرآن در باب خرافه بپردازيم. خرافه يا ناشي از نداني است و يا ناشي از رويكرد خاص به مقوله-هاست. در نهايت به بستر شكل گيري و رشد خرافه خواهيم پرداخت

I n this paper, the writer examines superstition as reflected in the Qur’an. The issues referred to as instances of superstition in the Qur’an can be classified variously. One class of superstitions includes those that non-Muslims, due to their world-view, regard as instances of superstition, and Muslims, following them, repeat their claims. There is another class of superstitions which are referred to as such in the Qur’an. Making a distinction between these two groups, the writer explains the Qur’anic stance towards superstition.