اثربخشي رفتاردرمانگري شناختي در بهبود كيفيت زندگي بيماران دچار سرطان

Effectiveness of Cognitive-Behavioral Therapy on improving quality of life of cancer patients

هدف: هدف پژوهش تعيين تاثير رفتاردرمانگري شناختي بر بهبود كيفيت زندگي بيماران دچار سرطان بود. روش: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون، گروه گواه و پيگيري بود. آزمودني ها 30 بيمار دچار سرطان بودند كه از ميان بيماران مراجعه كننده به مراكز شيمي درماني و درمانگاه هاي منتخب آنكولوژي زاهدان اتنخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفري آزمايش و گواه جايگزين شدند. گروه آزمايش 9 جلسه 60 دقيقه اي 1 جلسه در هفته متغير مستقل، رفتاردرمانگري شناختي را دريافت كرد. در گروه گواه مداخلات روان-شناختي صورت نگرفت. ابزار پژوهش ويراست سوم پرسشنامه كيفيت زندگي سازمان پژوهش هاي اروپايي (آرونسون، 1987) بود كه سه مقياس حيطه كلي علايم/كيفيت زندگي، مقياس عملكردي و مقياس علايم را مي سنجد و هر يك از اين مقياس ها نيز چندين ابعاد را ارزيابي مي كند. براي تحليل داده ها از كوواريانس استفاده شد. يافته ها: نتايج حاكي از بهبودي و تفاوت معني دار گروه آزمايش در تمامي ابعاد مقياس هاي كيفيت زندگي در مقايسه با گروه گواه بود. همچنين وضعيت بهتر آن ها را در ابعاد ايفاي نقش، عملكرد هيجاني، شناختي و اجتماعي مقياس عملكردي نسبت به گروه گواه نشان داد. پيگيري بعد از 2 ماه، نتايج به دست آمده در دو گروه را تاييد كرد. نتيجه گيري: رفتاردرمانگري شناختي باعث بهبود كيفيت زندگي و عملكرد بيماران دچار سرطان مي شود. بنابراين از اين روش مي توان در مراكز آنكولوژي به عنوان يك درمان تكميلي در كنار درمان هاي پزشكي سود جست و از طرفي از نقش اساسي آن در بهبود ارتباط پزشك و بيمار بهره مند شد.

Aim: The aim of this research was to determine the effects of cognitive-behavior therapy (CBT) on improving quality of life (QoL) of patients with cancer. Method: A quasi-experimental design with pretest-posttest and control group was used. Participants were 30 patients with cancer who were selected from among patients referred to chemotherapy centers and oncology clinics in Zahedan. They were placed randomly into two groups of 15 participants. The experimental group received nine sessions of cognitive behavior therapy of 60 minutes duration twice a week. The control group did not receive psychological intervention. The research instrument was the quality of life questionnaire published by the European Research Organization (Aaronson, 1987). The scale consists of three general areas which measure symptoms/quality of life, functional scale and the scale of the symptoms. Each of these scales also evaluates several separate dimensions. The questionnaire was administered at pre-test and post test stages. Data was analyzed using covariance analysis. Results: Results suggested an improvement and a significant difference in all aspects of quality of life measures in the experimental group compared with the control group. They also showed improvements in aspects of role playing, emotional functioning, cognitive and social functioning scale compared to the control group. These results were confirmed after a one month follow up. Conclusions: Cognitive behavior therapy results in improvement of performance and quality of life in cancer patients. Hence CBT may be suggested as a complementary therapy alongside medical treatment. The technique can also be used to improve communication between patient and physician.