بينامتني قرآني در شعر بدر شاكر سياب

Intertextuality which referring to Quran in poem of Badr Shaker Sayyab

بينامتني، نظريه اي است كه با ورودش به حوزه نقد ادبي، باعث ايجاد تحولي شگرف در اين زمينه گشت. براساس اين نظريه، هر متني، آگاه يا ناخودآگاه، زايش و بازخوانشي از ديگر متون پيش از خود يا معاصر با خود است. بنابر اين نظريه، بسياري از متون معاصر عربي را مي بينيم كه هركدام درانواع واشكال مختلف، با متون كلاسيك گرانسنگ عربي، داراي روابط بينامتني است و سهم قرآن در اين ميان، از ديگر متون بيشتر بوده است. «بدر شاكر سياب» يكي از پيشگامان شعر معاصر عربي، از جمله اين شاعران است، كه بنابر نظريه بينامتني، رويكرد بي نظيري به اين كتاب آسماني داشته است. وي براي بيان اهداف خويش، همچون اهداف سياسي، درد ورنج هاي ناشي از بيماري و... واژگان و درونمايه قرآن كريم را فرامي خواند تا بدين وسيله، باعث تاثير بيشتر آن بر خواننده شود؛ و در نتيجه اين عمل، انواع و اشكال بينامتني قرآني دراشعارش بوجود ميآيد كه بر توجه آگاهانه شاعر به اين كتاب آسماني اشاره دارد؛ روابطي كه بنابر قوانين بينامتني، بيشتر آن، از نوع نفي متوازي يا «امتصاص» است اين روابط بينامتني، در مواردي از قبيل: درونمايه، واژگان و شخصيت نمود بيشتري پيدا ميكند.

Intertextuality is a theory that by its entrance to the field of literary criticism caused excellent change in this field. According to this theory each composition, consciously or unconsciously is a birth and rereading of previous or contemporary composition. According to this theory, we saw many Arabic texts that each of them in any kind or shape is in relation with classic Arabic texts and – compositions that Quran effects is more than other texts. Badr Sh?ker sayy?b is one of the Pioneer in Arabic contemporary poem and is one of the poets who had a unique reference to Quran. For telling proposes like political aims, pain of disease and …he used the words and gist of Quran in order to have more influence on readers and in result, different types of intertextuality rules are parallel negation in his poetry. These relations are more common in words, Themes, and characteristic.