تحليلي بر شهرهاي جديد به عنوان بخشي از مداخله دولت در شهرنشيني (با تاكيد بر دوره پس از انقلاب اسلامي)

An Analysis of New Cities as a Part of Government Intervention in Urbanism ( With an Emphasize on Post-Islamic Revolution Period)

ايجاد شهرهاي جديد، اقدامي در جهت تمركززدايي از كلانشهرها و چارهاي در برابر معضلات پيچيدهاي همچون مهاجرت بيرويّه روستاييان به شهرها، نياز گسترده به مسكن، انتقال برخي از صنايع آلاينده و جلوگيري از شكلگيري شهرهاي خودرو در منطقه شهري مادر شهر است. بديهي است بخش خصوصي كه فقط به دنبال سودآوري است، نه انگيزه ورود به چنين مقولهاي را دارد و نه اين رسالت را در خود احساس مينمايد. از همينرو، ورود دولت در شهرسازي امري اجتنابناپذير است. با اين حال، چنين مداخلهاي، منشا بروز كاستيها و آسيبهاي بسياري است. مهمترين چالش مطرح در اين زمينه، نگريستن به شهرهاي جديد به مثابه خوابگاههاي بزرگ، موقت، مهجور، مصنوعي و عاري از هويّت و معنويّت است كه نقش سليقه و خواست مردم در آن به شدّت كمرنگ است. عدم رغبت مردم به سكونت در اين شهرها و خالي از سكنه بودن برخي از آنها، دقيقاً بازتابي از عدم توجّه شهرسازان به برنامهريزيهاي فرهنگي، اجتماعي، انساني و نتيجه تاكيد بر ايديولوژي صنعتمحور در تاسيس اين شهرهاست. هدف اصلي اين مقاله، بررسي ميزان كاميابي دولت در امر شهرسازيهاي بعد از انقلاب، با روش توصيفي- تحليلي است. نتايج حاصل نشان ميدهد دولت در ساخت شهرهاي جديد به نظر مردم در عرصه طراحي و همچنين به كارگيري معيارهاي فنّي توجهي ننموده است.

The establishment of new cities is a measure to decentralize from mega cities and a solution against the complex dilemmas such as irregular migration of villagers into cities , vast need to housing , the transfer of some of the polluting industries and prevention from the formation of self-sprouting cities in the urban region of mother city. It is clear that the private sector is pursuing profit . It has neither motivation to enter such an area nor it feels that it has such a mission ., So, the involvement of the government into urban development area is inevitable. However, such an intervention is the source of the emergence of shortages and may damages. The most important challenges in this area is to view new cities as big, temporary, isolated , artificial and far from identity and spirituality sleeping places. In such a place , the role of taste and desire of people is highly colorless. The lack of interest of people to house in these cities and their lack of residents in some of them is exactly a reflection of the lack of city planners to cultural, social and human planning and therefore the emphasize on the industry-oriented ideology in the establishment of these cities. The main objective of this article is to study the rate of government success in urban development in post-Islamic revolution period through descriptive and analytical method. The results show that in building new cities, the government has not paid attention to the peoples’ views on design and also to the employment of technical standards.