كانت و تراكتاتوس با توجه به تفسير ديويد پيرس

Kant and Tractatus according to David Pears

ويتگنشتاين در تراكتاتوس با آهنگي كانتي فلسفه را سراسر نقد زبان معرفي‌ مي‌كند. يكي از خوانش‌هاي شايع از تراكتاتوس، و شايد متداول‌ترين آن، خوانش كانتي است. در اين قرايت مولفه‌‌هاي كانتي تراكتاتوس پررنگ مي‌‌شود و فلسفه متقدم ويتگنشتاين كانتي فهميده مي‌‌شود. البته اين بدين معنا نيست كه تراكتاتوس از جنبه‌‌هاي غيركانتي و غيرنقدي تهي باشد. ميان شارحاني كه به اين نوع قرايت شهره‌‌اند اختلافات درخور توجهي وجود دارد. از طرف ديگر مفاهيمي مانند مولفه كانتي و فهم كانتي تراكتاتوس بسيار كلي است و بهره شايان توجهي را نصيب مخاطب نمي‌‌كند. گاه از چنين مفاهيمي برداشتي به ذهن متبادر مي‌‌شود كه اندكي تحقيق آن را برنمي‌‌تابد. از اين‌رو در اين نوشتار بر آن شديم كه ديدگاه يكي از شارحان كانتي تراكتاتوس را تبيين كنيم تا، از اين رهگذر، اين نوع قرايت در مسير روشن‌شدن قدم بردارد. اين نوشتار پژوهشي تطبيقي را ميان فلسفه متقدم ويتگنشتاين و فلسفه كانت در قلمرو نقد عقل محض از ديدگاه ديويد پيرس، يكي از شارحان پرآوازه ويتگنشتاين، رقم مي‌‌‌‌زند.

Wittgenstein practices a critique of language, in a broad Kantian sense. In the middle of the Tractatus Wittgenstein writs whit Kantian ring: All philosophy is critique of language. There is a fairly long tradition of reading that finds the Tractatus basically Kantian. Considering the importance of this reading in relation to the Tractatus, this article attempts to explain and analyze this reading according to David Pears. Pears believes that the simplest general characterization of Wittgenstein’s earlier philosophy is that it is critical in the Kantian sense of that word. Kant offered a critique of thought and Wittgenstein offers a critique of the expression of thought in language.