اثر عامل مومنتوم بر توان توضيحي الگوي سه عاملي فاما و فرنچ:

Momentum Factor Effect on the Explanatory Power

اين مقاله اثر عامل مومنتوم از الگوي چهار عاملي كرهارت (1997) را بر افزايش توان توضيح دهندگي الگوي سه عاملي فاما و فرنچ (1993) با داده‌هاي بورس تهران بررسي مي‌كند. نتايج نشان مي‌دهد كه پورتفوي سهام رشدي در مقايسه با پورتفوي سهام ارزشي و همچنين، پورتفوي سهام برنده در مقايسه با پورتفوي سهام بازنده، بازده‌هاي بزرگتري دارند. اما درباره عامل اندازه روند روشني مشاهده نشده است. متوسط ضرايب تعيين تعديل شده پورتفوها براي الگوي تك عاملي (CAPM)، الگوي سه عاملي فاما و فرنچ، و الگوي چهار عاملي كرهارت به ترتيب 26، 50، و 56 درصد به دست آمده است كه نشان مي‌دهد افزودن عامل مومنتوم به الگوي سه عاملي فاما و فرنچ باعث افزايش توان توضيحي الگو مي‌گردد. اين نتايج در برابر شرايط صعودي و نزولي بازار و اثرات فصلي پايدار هستند.

We empirically tested, in Tehran Stock Exchange (TSE), the validity of the Carhart (1997) four-factor model by adding the price momentum factor as the fourth explanatory variable into the Fama-French three-factor model. The results imply that growth portfolio in comparison to value portfolio and also winner portfolio to loser portfolio have higher returns. However, with regard to Size factor no clear trend was observed. The average adjusted R2 across eight portfolios for single factor CAPM model, Fama-French three-factor model and Carhart four-factor model has been respectively 0.26, 0.50, and 0.56 showing a significant improvement in the four-factor model by adding the momentum factor to Fama-French model. Robustness of the Carhart four-factor model is also checked for two effects: up and down market conditions and seasonal behavior.