تحليل و ارزيابي ميزان تحقق پذيري حكمروايي خوب شهري در ايران مورد شناسي: شهر كاشمر

Analysis and Assessment of Good Urban Governance in Iran Case study: Kashmar City

اصولاً حكمروايي شهري به عنوان رويكردي از نظام تصميم گيري و اداره امور شهري تلقي مي شود و در واقع فرايندي است كه بر اساس كنش متقابل ميان سازمان ها و نهادهاي رسمي اداره شهر از يك سو و سازمان هاي غيردولتي و تشكل هاي جامعه ي مدني، از طرف ديگر شكل مي گيرد. از اين رو به نظر مي رسد كه نهاد مديريت شهري كه در ايران از دو سازمان شهرداري و شوراي تشكيل شده است، مي تواند يكي از بهترين ساز و كارها، براي تحقق حكمراني خوب شهري باشد. هدف از انجام اين پژوهش، تحليل و بررسي ميزان تحقق حكمروايي خوب شهري، در شهر كاشمر، از طريق كاركردهاي متاثر از عملكرد شهرداري و شوراي شهر، بوده و به لحاظ روش، رويكرد حاكم بر اين پژوهش توصيفي- تحليلي مي باشد. اطلاعات مورد نياز از طريق بررسي ميداني و تكميل پرسشنامه جمع آوري شده و با استفاده از نرم افزارهاي آماري Excel و Spss و ارزش گذاري متغيّرها با بهره گيري از طيف ليكرت، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج تحليلي مقاله بيانگر آن است كه در سه شاخص اصلي حكمروايي خوب شهري شامل؛ شفافيت و اطلاع رساني، قانون مداري، و كارايي و اثربخشي، پس از انجام آزمون T – test ، ميزان Sig به دست آمده برابر با 1 00/0 بوده است، اين مهم حاكي از پايين بودن ميزان تحقق حكمروايي خوب شهري در شهر كاشمر مي باشد. در نتيجه فرضيه ي اساسي تحقيق كه پيش بيني مي كرد؛ حكمروايي خوب شهري، از طريق همكاري متقابل شوراهاي اسلامي شهر، دولت و مردم قابل تحقق مي باشد، در اين شهر عملاً تحقق نيافته و اين فرضيه رد شد.

The results of analyzing the good urban governance in this survey showed that kashmar city council couldn’t take confirmation score from transparency, publicity, Role Of Law and efficiency and effectiveness and it’s Function is not in a proper level. Except in responsibility it’s function was realtively positive. So in general, city council of kashmar didn’t act success fully for affordability of good urban governance. Therefore basic hypothesis of this study that was predicted would be affordable via mutual cooperation of Islamic city council , government and people ,at least was rejected in the case study. This out come leads us to an important approach that , the systems of administration in Iran depends on pattern of urban soverity not urban governance. So, according to principle of good urban governance like, efficiency and effectiveness, democracy, justice, responsibility and etc. It is essencial for citizens in both public & private parts and totally in the form of civil society , to enter in to decision making and administrating parts of affairs in cities. In this way below items should be considered: In stead of attention to state part in two axes of the government of minarity and the government of majority, and according to the features of Iran society and with consideration of dynamic & organic relation between government & other parts and making balance between them, the position of government should be defined. Its realm of activity should be reviewed. - The position of councils in managerial system of country should be determined and re defined. - More authority Should given to municipals and Islamic councils of cities for planning and developing urban management. - Effort for developing civil organization and paving the road for more public participation