ارزيابي جامعه به‌منظور شناسايي و تعيين حجم مشكلات مرتبط با سلامت

Community Assessment for Diagnosis and Determination of Health-related Problems

مقدمه: نقش ارزيابي جامعه عبارت از شناسايي عوامل تاثيرگذار درسلامت جمعيت و تعيين ميزان دسترسي به منابع درون آن جامعه مي‌باشد. اين مطالعه با هدف شناسايي مشكلات دو منطقه مختلف از شهرستان شاهرود و انتخاب مشكلي براي بررسي عميق‌تر و تعيين حجم مشكل در دو منطقه آن انجام شده است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه با كمك مدل 8 مرحله‌اي ارزيابي جامعه‌ي كاروليناي شمالي مشكلات منطقه مهدي‌آباد و شهر بسطام شناسايي و اولويت‌بندي شد. سپس از بين مشكلات، مشكل سلامت روان به‌عنوان يك مشكل اولويت‌دار مشترك در دو منطقه انتخاب و به‌منظور تعيين حجم اين مشكل تعداد 450 نفر در منطقه‌ي مهدي‌آباد و 407 نفر از منطقه‌ي بسطام به‌روش خوشه‌اي سيستماتيك تصادفي انتخاب و با استفاده از پرسشنامه‌ي دموگرافيك و پرسشنامه‌ي‌ سلامت عمومي (GHQ-28) و پرسشنامه 5 سوالي وضعيت تندرستي WHO مورد سنجش قرار گرفتند. يافته‌ها: مشكل سلامت روان ششمين مشكل اولويت‌دار در مهدي‌آباد و چهارمين مشكل اولويت‌دار در بسطام بود. شيوع كلي سلامت روان نامطلوب (حدود اطمينان) در منطقه‌ي مهدي‌آباد و بسطام به‌ترتيب 9/43% (5/48-3/39) و 1/25% (3/29-9/20) بود. درصد مردان و زنان با وضعيت روان و تندرستي غيرطبيعي در منطقه مهدي‌آباد بيشتر از منطقه بسطام بود. از نظر خرده مقياس‌هاي علايم جسماني و علايم اضطرابي منطقه‌ي بسطام و از نظر خرده مقياس‌هاي كاركرد اجتماعي و افسردگي منطقه مهدي‌آباد وضعيت نامناسب‌تري داشتند. نتيجه‌گيري: فرآيند ارزيابي جامعه يك ابزار كاملاً مفيد جهت نيازسنجي، شناسايي و حل مشكلات جامعه بوده و به‌كارگيري آن جهت ارتقا وضعيت سلامت و رفاه هر جامعه‌اي اكيداً توصيه مي‌شود.

Introduction: The role of community assessment is to identify factors which influence the health of community and to determine the accessibility of the sources within the community. This study was carried out with the aim of identifying the problems of two different regions in Shahroud and of selecting a problem for a deeper analysis and determining the size of the problem in the two regions. Methods: Using the 8-stage model of North Carolina community Assessment, the problems of two regions of Mahdiabad and Bastam were identified and prioritized. Then, the mental problem was selected as a common priority problem in the two regions and in order to determine the size of this problem, 450 people in Mahdiabad and 407 people in Bastam were selected through random cluster sampling and were studied using a demographic questionnaire and the general health questionnaire (GHQ-28) and WHO-5 well- being index. Results: Mental health problem was the sixth priority problem in Mahdiabad and the fourth priority problem in Bastam. Overall prevalence of undesirable mental health (confidence interval) in Mahdiabad and Bastam were 43.9% (39.3-48.5) and 25.1% (20.9-29.3). There were greater percentages of men and women with mental health problems in Mahdiabad than those in Bastam. In terms of somatic and anxiety sign subscales, Bastam, and in terms of social function and depression subscales, Mahdiabad had more undesirable conditions. Conclusion: The process of community assessment is a highly useful tool for needs analysis, identification and solution of society problems and its application is suggested for promotion of health and welfare of any community.