نقدي بر ترجمه هاي فارسي آيه «وَ ظَنُّوا اَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا»

A Critique of the Persian Translations of the Statement, «وَ ظَنُّوا اَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا»

قرآن براي هدايت همه نسلها است چنانچه خداي متعال مي فرمايد: «تبارك الذي نزل الفرقان علي عبده ليكون للعالمين نذيرا»(الفرقان،1) در اين كلام الهي كه براي هدايت ابدي بشر است، هر واژه يا كلمه بر اساس حكمتي صورت گرفته است ليكن با بررسي ترجمه هاي موجود از قرآن به نظر مي رسد برخي از آنها ما را به غايت و هدفمان كه بهره بردن از كلام وحي است نمي رسانند. در اين مقاله نگارنده با شيوه تحليلي تطبيقي به بررسي ترجمه هاي آيه آخر سوره يوسف پرداخته است و با ارايه ديدگاههاي كلامي، قرايي و روايي ضعف و لغزش برخي از ترجمه ها را در عبارت ظَنُّوا اَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا به دست آورده است؛ در واقع مترجمين و مفسريني كه چنين ترجمه اي را ارايه داده اند در توجيه ترجمه خود رواياتي را آورده اند كه آن احاديث از نظر سند و متن مورد مناقشه قرار گرفته است؛ همچنين با بررسي اختلاف قرايات و دلايل و حجج قرايي به اين نتيجه رسيده كه اين ترجمه هيچ توجيه قرايي ندارد و در نهايت اين ترجمه كنار گذاشته مي شود و در نهايت دليل و علت اين برداشت در نظرات مفسرين بدست مي آيد.

The Quran is to guide all the generations as the Almighty God says: "Blessed is He Who hath revealed onto His slave the criterion (for right and wrong), that he may be a warner to the peoples” (al-Forqan, 1). In this Divine book, which is for the eternal guidance of mankind, every word has been used on the basis of an important reason but a review of the existing translations of the Quran seems to reveal that some of them are not efficient enough to help us understand the language of revelation and enjoy it. Using an analytical and comparative method, the authors of the present article have evaluated the translations of the last verse of Surah Yuuf and on the basis of theological, recitational and narrative perspectives, they have found out the flaws of some translations in rendering the message of the statement, «وَ ظَنُّوا اَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا» (and suspected that they were denied). In fact, the interpreters and translators who have given such translations have tried to justify their work on the basis of some disputed hadiths. Examining the differences of recitation and recitational proofs, the authors have concluded that such translations cannot be justified on the basis of any kind of recitation and, hence, have rejected them.