بررسي علل باكتريال و مقاومت آنتي‌بيوتيكي عفونت ادراري در كودكان شهر بيرجند

The survey of bacterial etiology and their resistance to antibiotics of urinary tract infections in children of Birjand city

زمينه و هدف: عفونت ادراري يكي از شايع‌ترين عفونت‌هاي باكتريال سنين كودكي است كه در صورت درمان نامناسب آنتي‌بيوتيكي، مي‌تواند منجر به عوارض جدي شود. هدف از اين مطالعه، تعيين جرم‌هاي شايع و نيز تعيين حساسيت آنتي‌بيوتيكي آن‌ها در كودكان مبتلا به عفونت ادراري است. روش تحقيق: اين مطالعه توصيفي– تحليلي آينده‌نگر از نوع مقطعي در طي يك سال 89-1388 انجام شد. كليه كودكان زير 13 سال كه به آزمايشگاه بيمارستان امام رضا (ع) در بيرجند ارجاع شدند و كشت ادرار مثبت داشتند، وارد مطالعه شدند. پارامترهاي مورد مطالعه شامل سن و جنس بيماران، نوع باكتري رشد كرده در كشت ادرار و حساسيت و مقاومت آن‌ها به آنتي‌بيوتيك‌هاي رايج بود. اطلاعات وارد سيستم SPSS شد و به وسيله آزمون Exact fisher مورد بررسي قرار گرفت. يافته‏ها: يكصد نفر كودك (84 دختر و 16 پسر) با كشت ادرار مثبت مورد بررسي قرار گرفتند. بيشترين ميزان ابتلا به عفونت ادراري مربوط به گروه سني زير دو سال بود. در همه سنين ميزان ابتلا دختران بيشتر از پسران بود. شايع‌ترين ارگانيسم در هر دو جنس اشرشياكلي بود. ارتباط معني‌داري بين نوع ميكروارگانيسم و سن ابتلا به عفونت ادراري وجود داشت (001/0P=). شايع‌ترين عامل عفونت ادراري در تمام گروه‌هاي سني اشرشياكلي (75 درصد) بود. پروتيوس (11 درصد) و ساير ميكروارگانيسم‌ها (14 درصد) در رده‌هاي بعدي قرار داشتند. اشرشياكلي بيشترين حساسيت را به سفترياكسون و سفتازيديم و بيشترين مقاومت را به سفالكسين و كوتريموكسازول داشت. بدون توجه به نوع ميكروب، بيشترين حساسيت ميكروبي به سفتازيديم، سفترياكسون، سفكسيم و ناليديكسيك اسيد و بيشترين ميزان مقاومت به كوتريموكسازول و سفالكسين بود. نتيجه‏گيري: با توجه به يافته‌هاي اين مطالعه پيشنهاد مي‌شود كه در بيرجند در مواردي كه لازم است عفونت ادراري به طور سرپايي درمان شود، از ناليديكسيك اسيد و سفكسيم و در بيماران بستري از سفترياكسون و سفتازيديم استفاده شود. انتخاب آنتي‌بيوتيك براي درمان عفونت ادراري بايد بر اساس شيوع منطقه‌اي باكتري‌ها و حساسيت به آنتي‌بيوتيك باشد و بر اساس يك راهنماي واحد براي درمان نباشد.

Background and Aim: Urinary tract infection is one of the most prevalent bacterial infections in childhood, which due to an inapproto determine the common bacteria and their antibiotic susceptibility in children with urinary tract infection. Materials and Methods: This descriptive-analytical and prospective study was done in 2009-2010 on urine samples of all children under 13 years who had been referred to Emmam-Reza hospital laboratory in Birjand and had positive urine culture. Sex and age of children, kind of isolated bacteria in urine culture, susceptibility and resistance of these bacteria to current antibiotics were studied. The obtained data was analyzed by means of SPSS using Fisher exact- test. Results: One hundred children (84 girls and 16 boys) with positive urine culture were studied. The most common age of urinary tract infection was under two years. In all ages the rate of urinary tract infection in females was more than males. E.coli was the most common cause in both sexes. There was a significant relationship between kind of microorganism and age of infection (P=0.001). The most prevalent cause of urinary tract infection in all ages was E.coli (75%) ,infection by Proteus was 11%, and other microorganism caused 14% of the cases. E.coli had the most susceptibility to ceftriaxone and ceftazidime and the most resistance to cephalexin and co-trimoxazol. Not taking the type of microorganism into consideration, the most sensitive antibiotics were ceftazidime, ceftriaxone, cefexim and nalidixic acid; and the most resistance was against co-trimoxasol and cefalexin. Conclusion: Regarding the results, it is recommended to use cefexime and nalidixic acid for outpatient treatment of urinary infection, and ceftazidime and ceftriaxon for inpatient treatment. Selecting of antibiotics for urinary infection therapy should be based on the local prevalence of pathogenic bacteria and antibiotic sensitivities rather than on a universal guideline.