علامتدهي و ارزش‌گذاري در عرضه اوليه سهام

Signaling and the Valuation at IPOs

سنجههاي علامتدهي متعددي جهت تبيين ارزش‌گذاري عرضه عمومي اوليه سهام مطرح شدهاند. از جمله اين سنجهها ميتوان به سياست تقسيم سود، قيمتگذاري كمتر از واقع، درصد مالكيت سهام افراد درون سازماني و اعتبار بانكهاي سرمايهگذاري اشاره كرد. اين پژوهش به بررسي اين موضوع ميپردازد كه آيا ميتوان قيمتگذاري كمتر از واقع و سياست تقسيم سود را به عنوان علايمي از ارزش شركت در زمان عرضه عمومي اوليه سهام قلمداد كرد. از اين رو با تعديل مدل مكگينس (1993)، دادههاي مربوط به 89 شركت جمعآوري شد كه در طي سالهاي 1380 تا 1388 اقدام به عرضه عمومي اوليه سهام در بورس اوراق بهادار تهران نموده بودند. اين دادهها از اميدنامه شركتها و صورتهاي مالي آنها جمعآوري شده است. نتايج تحقيق نشان ميدهد شركتها از علايم قيمتگذاري كمتر از واقع و سياست تقسيم سود جهت تعديل تاثير ريسك ناشي از ارزش‌گذاري نامساعد استفاده ميكنند.

Various theoretical signaling proxies have been developed to explain the valuation of new issues. These signals include dividened policy, underpricing, entrepreneurs’ retained ownership and the reputation of financial advisors. This paper examines whether underpricing and dividened policy serve as signals of firm value in new issues market. For this purpose with mitigation of McGuiness’ model (1993), the relevant data of 89 firms that enter the Tehran Stock Exchange over the years of 2001 to 2009 is extracted. This data is collected from the firms’ prospectuses and their financial statements. The results show support for the underpricing signal and, further, the divideneds mitigate the adverse valuation impact of risk.