بررسي ريزنشت محل اتصال ايمپلنت- اباتمنت در سه نوع ايمپلنت Swiss plus، BioHorizons و Implantium به روش نفوذ رنگ

In vitro evaluation of microleakage at implant– abutment interface in three different implant systems using dye penetration technique

چكيده مقدمه: تطابق بين اجزاي ايمپلنت‌هاي دنداني عامل مهمي در موفقيت درمان ايمپلنت است. هدف از انجام اين مطالعه، تعيين ميزان ريزنشت در بين سيستم‌هاي ايمپلنت Implantium، BioHorizons و Swiss plus بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي، سه نوع ايمپلنت از هر كدام 5 عدد تحت نفوذ رنگ قرار گرفت. 1 ميكروليتر محلول تولوييدن بلو با غلظت 1/0 درصد درون فيكسچرها توسط ميكرو پيپت الكترونيكي تزريق گرديد، سپس اباتمنت‌ها روي فيكسچرها با تورك 30 نيوتن توسط رچت مربوطه بسته شد و در محلول 2 سي‌سي آب مقطر قرار گرفت. در 1، 3، 6، 24، 48، 72، 96، 144، 192 و 240 ساعت بعد از زمان انكوباسيون ميزان ريزنشت تولوييدن بلو از نمونه‌ها توسط دستگاه اسپكتروفتومتر در طول موج 630 نانومتر، اندازه‌گيري شد. منحني كاليبراسيون توسط نرم‌افزار Excel تهيه و معادله خطي مربوطه به دست آمد. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 5/11 و آزمون آماري آناليز واريانس يك طرفه بررسي شد (05/0 = ?). يافته‌ها: در سه سيستم ايملنت دنداني مطالعه شده، اختلاف ريزنشت در ساعت اول با 01/0 = p value، ساعت سوم با 011/0 = p valueو در ساعت ششم با 001/0 > p value معني‌دار بود. در مقايسه دو به دو ايمپلنت‌ها در سه ساعت اول Swiss plus بيشترين ريزنشت و Implantium كمترين ريزنشت را نشان داد. در ساير ساعات، نتايج بين سه سيستم معني‌دار نبود. نتيجه‌‌گيري: در بين ايمپلنت‌هاي مورد مطالعه (BioHorizons، Swiss plus و Implantium)، كمترين ميزان ريزنشت در ساعت‌هاي 1، 3 و 6 در سيستم Implantium و بيشترين در Swiss plus ديده شد. در ساعات ديگر در تمام سيستم‌هاي مورد مطالعه ريزنشت با گذشت زمان مشاهده شد. كليد واژه‌ها: اتصال ايمپلنت دنداني، اباتمنت، نشت، اسپكتروفتومتر

Abstract Introduction: Precise fit between implant components is an important factor for successful implant treatment. The aim of this study was to determine microleakage of Biohorizons, Implantium and Swiss Plus implant systems. Materials and Methods: In this experimental study, 5 implant fixtures from 3 implant systems were subjected to dye penetration test. One µL of 0.1% Toluidine blue solution was injected into implant fixtures using an electronic pipette. The corresponding abutments were subsequently screwed onto the implants with a torque of 30 N. Implant?abutment complexes were placed in 2 mL of distilled water. The amount of leakage of Toluidine blue (TB) was measured by a spectrophotometer at 630 nm at 1-, 3-, 6-, 24-, 48-, 72-, 96-, 144-, 192- and 240-hour intervals after incubation. Calibration curve and a linear equation were obtained by Excel software. Data were analyzed with SPSS 11.5 using ANOVA (? = 0.05). Results: In the three implant systems evaluated microleakage was only statistically significant at hours 1 (p value = 0.01), 3 (p value = 0.011) and 6 (p value = 0.000). Two-by-two comparisons between the implant systems during the first three hours showed the highest microleakage with Swiss Plus and the least microleakage with Implantium systems. However, after the first three hours the differences were not statistically significant between the three implant systems. Conclusion: Among the three implant systems evaluated the least and highest microleakage scores at 1-, 3- and 6-hour intervals were observed with the Implantium and Swiss Plus systems, respectively. All the implant systems exhibited microleakage with time. Key words: Dental implant?abutment connection, Microleakage, Spectrophotometry